Στο Βουκουρέστι

Χωρίς «Χριστός Ανέστη» συνεχίζεται η ζωή

για να αγαπηθούμε δε χρειάζεται εντολή

για να αναστηθούμε μι αγκαλιά είν αρκετή

στη μάχη με το άγραφο χαρτί

αυτό που τώρα ζούμε είναι από άλλη εποχή

μ αυτό που όλοι μισούμε μια μικρή ανακωχή

στον ύπνο μας βουτούμε σε μια θάλασσα μουντή

ξυπνάμε γλυκανάλατοι, ρηχοί

μας λείπουν τα ταξίδια, γενικά η επαφή

«τα ίδια και τα ίδια» πού χουν πια δικαιωθεί

μας λείπουν οι πληγές μας κι όσα έχουν γιατρευτεί

μας λείπουν όσα μείναν στην αρχή

χωρίς «Χριστός Ανέστη» συνεχίζεται η βροχή

βραδιά στο Βουκουρέστι που δεν έχει εξατμιστεί

ν αρχίσει η Ξανθούλα να επιστρέφει στη ζωή

στο φως της μέσα να μας ξεναγεί