Atlantique (2019). Βρισκόμαστε στο Ντακάρ, την πρωτεύουσα της Σενεγάλης, στην
εποχή της ηλεκτρονικής επανάστασης, όπου ένα κομμάτι της νέας γενιάς, όπως το
οφείλει στον εαυτό της, μετασχηματίζεται, αλλάζει και προσαρμόζεται! Αυτό που
φαντάζει παράδοξο είναι το πόσοι πολλοί είναι απρόθυμοι όχι απλά να την
ακολουθήσουν, αλλά να αποπειραθούν να
την αποδεχτούν, τώρα που κάτι τέτοιο είναι τόσο εύκολο. Δύο κομμάτια της ίδιας γενιάς
σε απόλυτη αντιπαράθεση και σύγκρουση. Το ένα , πεισματικά παραδομένο
στην καταχρηστική εξουσία των παραδόσεων και του θρησκευτικού καθήκοντος,
προσπαθεί διαρκώς να εγκαλέσει το άλλο , που φαίνεται να έχει μαγευτεί
από τις ξενόφερτες λεπτομέρειες και τις εικόνες που το ερεθίζουν.
Όχι τυχαία, η εξαιρετική ταινία της Mati Diop ξεκινάει
με την εικόνα ενός τεράστιου πύργου βγαλμένου θαρρείς από κάποιο φουτουριστικό
σκηνικό. Από τα πρώτα πράγματα που μαθαίνουμε είναι ότι κάποιοι απλήρωτοι για
μήνες εργάτες έχουν αποφασίσει να αφήσουν τη χώρα τους και να διασχίσουν τον
ωκεανό με σκοπό να προσεγγίσουν τη Γαλλία.
Ανάμεσά τους βρίσκεται και ο Σουλειμάν, που έχει ανταλλάξει
όρκους αιώνιας αγάπης με τη νεαρή Άντα, η οποία, υπακούοντας στις προσταγές του
πατέρας της ετοιμάζεται να παντρευτεί
έναν πλούσιο άνδρα που δεν αγαπάει.
Καίριο και ακριβές, το βλέμμα της Mati Diop παρακολουθεί
τη σπαρακτική περιπέτεια ενός ζευγαριού
νέων ανθρώπων, που πρέπει να νικήσουν τους φόβους τους, την οικονομική
δυσπραγία, την οικογενειακή αναλγησία και το δύσκολο πέρασμα στην ενηλικίωση,
παίζοντας πάνω στις βάσεις του μαγικού ρεαλισμού με όλους τους κανόνες του
σπασπένς που θα επέβαλλε κάθε σπουδή πάνω στο δράμα μυστηρίου!

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου