Είχες κάποτε μια πόρτα
να διαβείς την άβυσσο
κάτω απ΄του στρατού τα χνώτα
σ έναν κόσμο άνισο
πραξικόπημα στημένο
σου παγώνει την καρδιά
απ αυτούς σχεδιασμένο
για να σφίξουν τα λουριά
μπετονένια συμμορία
που ονειρεύεται στεγνά
μια απόλυτη εξουσία
που με τρόμο κυβερνά
πότε αρχίζουν τα ωραία;
τι σου μένει στη ζωή;
μια τεράστια σημαία
στο τζαμί μια προσευχή
περιμένεις το αλφάδι
που θα ισιώσει τη σιωπή
πραξικόπημα το βράδυ
κι ησυχία το πρωϊ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου