Δεν έφτασε ο καιρός

Αν ήξεραν τα μάτια μου πως πρέπει να κοιτάζουν

θα τά κλεινα ως το σούρουπο για να μην τεμπελιάζουν

αν γνώριζα, τα μάτια μου πως πρέπει να τα ανοίγω

τις πράξεις δε θα τόλμαγα ξανά να αποφύγω

 

αν ήξεραν οι άνθρωποι πως νοιώθουν και τι θέλουν

αν ήξεραν τι έμαθαν, αν γνώριζαν τι ξέρουν

αν φώτιζαν καλύτερα τα σκοτεινά πανιά τους

θα πίστευαν στ αδύνατα, θα καίγαν τα κελιά τους

 

τα αδύναμά μου σήματα, ελπίδες βουλιαγμένες

ζητώντας μες τα κύματα, ψευδείς  συντεταγμένες

στα άγρια  απόνερα δεν ξέρω ν αντιδράσω

λίγο προτού τα όνειρα κοντεύω να το σκάσω

 

αυτός που ονειρεύεται, ο ένας  εαυτός μου

σηκώνεται στις μύτες για να δείχνει πιο ψηλός

ο άλλος, ο απρόθυμος, ο αντικανονικός  μου

του λέει: «κάτσε φρόνιμα,  δεν έφτασε ο καιρός»