Επηρεασμένοι από τη φιλοσοφία του Νίτσε, δύο νεαροί φοιτητές καταφεύγουν σε διάφορες αποκοτιές, προκειμένου να νοιώσουν υπερ-άνθρωποι, για να ξεπεράσουν το φόβο του θανάτου. Σχεδόν δεκαπέντε χρόνια μετά, συναντιούνται ξανά για να πραγματοποιήσουν το επόμενο τολμηρό βήμα προς την αναζήτηση της αλήθειας και του νοήματος.
«Όταν κοιτάς πολλή ώρα μέσα σε μια άβυσσο, θα έρθει η στιγμή που η άβυσσος θα σου ανταποδώσει το βλέμμα» είχε γράψει ο Νίτσε. Στο σημείο αυτό ακριβώς αρχίζει η ιστορία του τρίτου κύκλου της σειράς «Τhe Sinner», που προβάλλεται από την πλατφόρμα του Netflix, εδώ και μερικές ημέρες.
Για όσους έχουν ήδη παρακολουθήσει τους δύο πρώτους κύκλους της σειράς είναι γνωστό ότι δε μοιάζει με καμιά άλλη του είδους. Ο λόγος είναι απλός: Ελάχιστες μόνο αστυνομικές σειρές μυστηρίου στην ιστορία του θεάματος είχαν την τόλμη να αναζητήσουν τη φωτεινή πλευρά των ανθρώπων που καταφεύγουν στο έγκλημα. Ο ντετέκτιβ Harry Ambrose , ως ο απόλυτος εκφραστής της ανθρωπολογικής εγκληματικότητας, είναι ο πυρήνας γύρω από τον οποίο οικοδομείται η σκοτεινή και μυστηριώδης ατμόσφαιρα της σειράς.
Κάθε μια υπόθεση είναι στην πραγματικότητα για εκείνον ένα διαφορετικό ταξίδι στο σκοτεινό σύμπαν της παιδικής ηλικίας του. Μέσα από τα τραύματα των θυτών αναγνωρίζει τα δικά του τραύματα, μέσα από τα κίνητρά τους, τις επιθυμίες και το θυμό που ο ίδιος καταπιέζει. Η ενσυναίσθηση που δείχνει προς τους θύτες είναι αποκαλυπτική της ευθραυστότητας του και της ανομολόγητης φιλοσοφίας που τον διέπει. «Δεν έχει κανένα νόημα να αγαπήσεις τη ζωή, ή να αναζητήσεις τα νοήματά της, αν προηγουμένως δεν έχεις καταφέρει να ημερέψεις μέσα σου το φόβο του θανάτου».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου