Μεταφραστές βλεμμάτων

Έχει γεμίσει από ζωή, ο κόσμος του αοράτου

έχουν ανθίσει οι ουρανοί, έχει σαλπίσει κάτου

φτιάχνει το «αιώνιο μαζί» στα σύννεφα παλάτια

έχει το στόμα πια χαθεί, μιλάμε με τα μάτια

 

γίναμε ξάφνου παστρικοί, μεταφραστές βλεμμάτων

πίσω απ τις μάσκες ηθικοί, πατημασιές των γάτων

καταλαβαίνουμε πολλά, τώρα που λέμε λίγα

ψάχνει ο νους μηχανικά, στα δεδομένα ελπίδα

 

«τι έκανες στον πόλεμο, πατέρα;»

«έκανα πάρτι», θα της πεις μια μέρα

«τι έκανες στον πόλεμο μητέρα;»

«έκανα κράτει» θα του πεις μια μέρα

«τι έκανες στον πόλεμο εσύ;»

«τι έκανα στον πόλεμο εγώ;»

θα φύγουν όπως ήρθαν οι καιροί

και θα θολώσει το μνημονικό

όπως θα μας περνάει η ζωή

χαλκάδες απ τη μύτη για καλό

εσύ θα καταπίνεις το κερί

σαν την αρκούδα θα χορεύω εγώ

το τρένο που λαχτάρησα πολύ

δε θα προλάβω ούτε να το δω