Δεύτερη κόρη στην Καλκούτα

Έπεσαν του άρχοντα τα μούτρα

ήπιε η μαμή στεγνό νερό

δεύτερη κόρη στην Καλκούτα

απόσταγμα πικρό

 

κάτω απ τη στέγη του ανδρός

η μάνα κοίταξε το φως

μες του χανιού τα γιαταγάνια

γέννησε δεύτερη ορφάνια

 

στου μαντηλιού της το αγκάθι

στου κοχυλιού τα άπληστα βάθη

η μάνα κρύβει το βυζί

κλαίει η κόρη, η αποψινή

 

η πρώτη πια πέντε χρονώ

ρίχνει σαϊτα στο κενό

της έλειπε μια αδελφή

να μοιραστούνε την ντροπή

 

ακούει κλάμα, παίρνει θάρρος

άλλη ο πατέρας θα μισεί

διπλασιάζεται το βάρος

τώρα υπάρχει κι αδελφή

 

μπαίνει στην κούνια μια ανεμώνη

από την πρώτη αδελφή

προκαταβολική συγγνώμη

κι οριστική

 

διαβάζει η μάνα τον καιρό τους

μόνη ελπίδα που θωρεί

νά χουν γυναίκες στο πλευρό τους

κι η μια την αλληνή