Τετάρτη προς Παρασκευή

Τη νύχτα πού μεινα μισός

πού λιωσα πάνω στο κορμί σου

κι έγινα ιδρώτας σπυρωτός

που εξατμίστηκα μαζί σου

 

μέσα απ τις γρίλιες γκρίζο φως

λίγο φεγγάρι, λίγο ήλιος

ο αέρας πάντα λιγοστός

κι ο χρόνος μια εχθρός μια φίλος

 

τη νύχτα πού γινα βροχή

κι όλα τα σύννεφα σεντόνια

κι η κάψα η καλοκαιρινή

φωτιά αιώνια

 

ένιωσα γλώσσα κοφτερή

και δόντια που γυαλίζουν

Τετάρτη προς Παρασκευή

Βρικόλακες στη χαραυγή

που πρέπει να χωρίσουν

για νά ναι αιώνια μαζί