Ο κόσμος αλλάζει πιο γρήγορα από ποτέ. Και όσο καιρό διαρκούν οι ριζικές αλλαγές οι άνθρωποι θα βιώνουμε, ως επίπτωσή τους, μια σημαντική ανασφάλεια . Άλλοι επειδή φοβούνται τι μπορεί να χάσουν , άλλοι επειδή δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν.
Η πραγματικότητα δε θα είναι εύκολη για καμιά από αυτές τις κατηγορίες ανθρώπων.
Ξέρεις, ότι δεν κοστίζει τίποτα να υποστηρίξεις ολόθερμα αυτό που έρχεται από το μέλλον, ωστόσο δεν το κάνεις. Ούτε να το ακολουθήσεις αυθόρμητα με καλή πίστη, μπορείς. Επειδή, αυτό που θολώνει εντελώς τα δεδομένα, και κάνει τους ανθρώπους να αντιμετωπίζουν με θεμιτή καχυποψία τις αβίαστες τεχνολογικές εξελίξεις είναι η πανσπερμία των προθέσεων που υποδηλώνουν οι επιστημονικές έρευνες και ανακαλύψεις, και η συχνά αχρείαστη ή φαινομενικά αστόχαστη προέλευσή τους.
Ως νέοι Φρανκενστάιν ή ως σύγχρονοι Προμηθείς, ορισμένοι πρωτοπόροι επιστήμονες, δημιουργούν ζωή από το μηδέν, περιφέροντας τα ρομποτικά τέκνα τους από κανάλι σε κανάλι στην Ασία, κυρίως, αλλά και την Αμερική, προωθώντας τη συμφιλίωση τους με τους ανθρώπους, με την αγωνία ενός πραγματικού γονέα να κυριαρχεί σε κάθε κίνησή τους. Επιδιώκοντας να τα μορφώσουν με όποιο τρόπο μπορούν, και να τα δώσουν δεξιότητες και ταλέντα, μαζί με μια έμφυτη ευγένεια και καλοσύνη στη μορφή και την εμφάνιση, ώστε να μπορούν να σταθούν κάποτε αντάξια των προσδοκιών τους και να επιβιώσουν στον συνεχώς μεταλλασσόμενο ,άγριο κόσμο των ανθρώπων, τα θέλουν να μοιάζουν με μικρούς ανθρώπους που γεννήθηκαν από χέρια άλλων ανθρώπων.
Όλα θα φάνταζαν όμως ευκολότερα , αν ήμασταν κι εμείς ευκολότερα σαν πλάσματα μη πεπεισμένα ότι η τεχνολογική πρόοδος δεν έρχεται για να μας αντικαταστήσει σχεδόν πλήρως κάποια στιγμή.
Δεν πρέπει να υπάρχουν ψευδαισθήσεις, όμως, ακόμα κι αν αυτό δε συμβεί ποτέ, θα είναι εξαιτίας του ότι θα το αποτρέψουν λόγοι καθαρά υπαρξιακοί του είδους. Μιας και όπως όλα δείχνουν , φαίνεται πως ήδη υπάρχει , ένα τουλάχιστον ρομπότ για κάθε σχεδόν ειδικότητα, που κάνει τη δουλειά τη δική μας, καλύτερα κι από εμάς τους ίδιους. Έστω κι αν στις περισσότερες των περιπτώσεων , παρουσιάζεται ως μια επίδειξη των νοητικών δυνατοτήτων του επιστήμονα, δεν παύει να είναι ένα ρομπότ που ζωγραφίζει, σχεδιάζει, χορεύει ή καθοδηγεί τους ανθρώπους στο δρόμο και τις αίθουσες των επιχειρήσεων.
Αυτός είναι ο λόγος που, ως ανθρώπινα όντα στερούμαστε ανάλογης εμπιστοσύνης, όντας κυρίαρχοι μέσα σ ένα ασφαλές περίγραμμα να αντιλαμβανόμαστε την έλευση της επικυριαρχίας των ρομπότ ως απειλή παρά ως ευκαιρία.
Και όταν τα μηνύματα που λαμβάνουμε από τη στιγμή της ενηλικίωσης αυτών των πολύ-λειτουργικών δημιουργημάτων, που οι περήφανοι γονείς τους τα έχουν μάθει ακόμα και να υποκρίνονται ότι μπορούν να αισθάνονται σαν άνθρωποι , άγχος και ανασφάλεια απειλούν τη ψυχική μας ισορροπία.
«Θα βγούνε, άλλες δουλειές για να κάνουμε εμείς», είναι η μόνιμη επωδός όσων λένε, ότι πιθανών, όλοι θα πρέπει να εξελιχθούμε σε ένα είδος χειριστών εξελιγμένων μηχανών. «Οι όποιες αλλαγές δε θα επηρεάσουν εμάς, αλλά τις επόμενες γενιές», λένε άλλοι, για να συμπληρώσουν ότι αυτές οι αλλαγές θα αφορούν κυρίως την ανειδίκευτη εργασία . Λες και τις ρώτησε κανένας τις επόμενες γενιές, αν θα ήθελαν να γίνουν οι ορντινάντσες των ρομπότ. Ειδικευμένες ή ανειδίκευτες. Λες και η αίσθηση του μόχθου, που βαδίζει ολοταχώς προς εξαφάνιση, δεν είναι τροφή για την ψυχή, παρά μόνο ένα αχρείαστο βάρος από το οποίο όλοι κάποια στιγμή και πάση θυσία οφείλουμε να απαλλαγούμε. Λες και δεν θα μπορούσε να καταστεί πανεύκολο μετά από ένα εύλογο χρονικό διάστημα να μπορούμε να υποκρινόμαστε κι εμείς εξίσου με τα ρομπότ, που θα καθοδηγούμε, ότι κάτι πιθανών να έχουμε αισθανθεί βαθιά μέσα μας, έστω κι αν δε βρίσκουμε πλέον τον τρόπο να το περιγράψουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου