Κάποιοι κοιμόντουσαν τα βράδια με αλήθειες

Μ όλους αυτούς τους σαχλαμάρες

και  όλα όσα  κουβαλούνε

μήπως ξεχνάμε  ν αντιδρούμε αληθινά;

μ όλους αυτούς τους σαχλαμάρες

και όλους όσους τους ακούνε

μήπως διστάζουμε ν αμφισβητούμε αυθεντικά;

 

μ΄όλους αυτούς τους σαχλαμάρες, τους κρυμμένους χρόνια

που  στους πολέμους και τις κρίσεις δεν έβγαζαν μιλιά

μ όλους αυτούς τους σαχλαμάρες που φτώχυναν τα λόγια

και που ξεφτέλισαν τη λέξη λευτεριά

 

μ΄όλους αυτούς τους σαχλαμάρες που απαιτούν αλήθειες

και που μιλούν για δικαιώματα πατριωτικά

μ όλους αυτούς τους σαχλαμάρες που παίζανε τις σφίγγες

όταν τους τάιζε η τηλεόραση σκατά

 

πώς να μιλήσεις, τι να πεις

αν πρώτα εσύ δεν κοιταχτείς

αν πρώτα εσύ δεν απαντήσεις

αυτό που θέλεις να ρωτήσεις;

 

πού ακριβώς μας είχαν βρει οι ιστορίες;

όταν γεννιούνταν οι σκληρές δικτατορίες;

και οι απλήρωτες για πάντα υπερωρίες;

όταν στον κόσμο επιβάλλονταν σαρίες

όταν στα κύματα πνιγόντουσαν παρίες

όταν στα σύννεφα ανέβαινε η φωτιά

 

όταν το σύστημα τα χέρια μας φιλούσε

την ώρα που έναν άλλον αδικούσε

όταν μας τάιζε η τηλεόραση σκατά

γιατί δε βγάλαμε  ποτέ ούτε μιλιά;

 

Κάποιοι κοιμόντουσαν τα βράδια με αλήθειες

και τώρα ψάχνουν λίγο ψέμα σαν γιατρειά

για να αντέξουν λογισμούς και φαντασίες

όσων κοιμούνται με τα φώτα ανοιχτά