Μεταθέτοντας τα δύσκολα σε μέλλοντα χρόνο

Το αίσθημα της αξιοπιστίας κερδίζεται δύσκολα. Πασχίζεις χρόνια για να κατακτήσεις μια έξωθεν καλή μαρτυρία και κάποια μέρα φτάνεις σ αυτό το σημείο. Όμως ακόμα δεν έχει έρθει η στιγμή σου. Συχνά δεν υπάρχει  κουράγιο να διεκδικήσεις περισσότερη δικαιοσύνη για σένα. Και ρίχνεσαι ξανά με τα μούτρα στα όνειρα, μεταθέτοντας τα δύσκολα σε μέλλοντα χρόνο.

Κάποια στιγμή καταλαβαίνεις ότι  η αξιοπιστία που έχεις ήδη κατακτήσει δε μοιάζει  ικανή να αλλάξει τα δεδομένα της ζωής σου.

Κι  όπως ήδη είπα έχεις μοχθήσει αρκετά, ακόμα κι αν, η  αξιοπιστία που κατάκτησες, μοιάζει να απορρέει αβίαστα από το συνεπή χαρακτήρα σου. Ίσως όμως δεν ανήκεις σε κάποιο από τα επαγγέλματα όπου η αξιοπιστία δεν είναι απλώς μια χρήσιμη δεξιότητα, αλλά το απόλυτο ζητούμενο.

Μετά, καταλαβαίνεις ότι το αίσθημα  αξιοπιστίας προσδίδει μεν στο άτομο που το διαθέτει , μια φευγαλέα  αύρα σεβασμού, όχι ικανού ωστόσο για να κάνει τους άλλους να στυλώνουν τα αυτιά τους μπροστά του.

Οπότε, ναι, μετά από  χρόνια δουλειάς θεωρείσαι πια αξιόπιστος. Αλλά και πάλι αναγκάζεσαι από τον ίδιο σου τον εαυτό να μεταθέτεις τα δύσκολα σε μέλλοντα χρόνο.

Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψιν τους κραδασμούς της πραγματικότητας που πασχίζεις να κατανοήσεις, νιώθεις ότι οι απαιτήσεις των άλλων, συχνά δε συμβαδίζουν  με τις επιταγές της δικής σου ψυχής .

Οπότε αναρωτιέσαι, αν εξακολουθείς να πιστεύεις ότι μπορείς να είσαι τόσο αξιόπιστος απέναντι  τον εαυτό σου, όσο κι απέναντι στους άλλους.

Ή αν μήπως,  έχοντας θυσιάσει στο βωμό μίας ασύντακτης εικόνας, ανάγκες βαθύτερες, πιο εσωτερικές,  έχεις  αποτρέψει το ενδεχόμενο να φέρεις στη ζωή σου μεγαλύτερες αλλαγές από την επίτευξη μιας έξωθεν καλής μαρτυρίας και κατά συνέπεια να φέρεις σε παρόντα χρόνο, όλα αυτά τα, συνεχώς  μεταφερθέντα, δύσκολα.