Squid Game 2021. Μερικές εκατοντάδες περιθωριοποιημένοι άνθρωποι, προερχόμενοι από διαφορετικές κοινωνικές ομάδες και στρώματα, με κοινό χαρακτηριστικό γνώρισμα τα τεράστια χρέη που κουβαλούν στις πλάτες τους, προσκαλούνται να συμμετάσχουν σ ένα διαγωνισμό επιβίωσης με έπαθλο την αδιαπραγμάτευτη αλλαγή του οικονομικού τους status quo.
Ο μακάβριος διαγωνισμός που ακολουθεί αποτελείται από έξι παιδικά παιχνίδια που λαμβάνουν χώρα σ ένα δυστοπικό σκηνικό, το οποίο έχει εγκατασταθεί σ ένα απομακρυσμένο νησί. Οι νικητές του κάθε παιχνιδιού προχωρούν στον επόμενο γύρο, ενώ οι ηττημένοι χάνουν τη ζωή τους.
Η κορεατική σειρά που προβάλλεται από την πλατφόρμα του Netflix και έχει ήδη ξεσηκώσει ένα τεράστιο κουρνιαχτό επιδοκιμασιών και αποδοκιμασιών, βασίζεται σε χαρακτήρες ρεαλιστικούς και όχι σε φανταστικά ή ανύπαρκτα μοντέλα ανθρώπων.
Εκεί βρίσκεται και το σημείο κλειδί της αντιπαράθεσης που έχει ξεσπάσει μεταξύ των θεατών της σειράς. Δηλαδή στο ότι, όταν υπάρχει αρκετή βία σε μια σειρά ή μια ταινία όπου οι χαρακτήρες είναι ρεαλιστικοί και κατά συνέπεια πιο προσιτοί και εύκολοι, ώστε το κοινό να ταυτιστεί μαζί τους, τότε το κοινό δεν είναι καθόλου ανεκτικό στην βία που παρακολουθεί στην οθόνη. Αντίθετα, όταν οι χαρακτήρες δεν είναι ρεαλιστικοί τότε το κοινό ανέχεται τη βία και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό.
Η συγκεκριμένη σειρά του Netflix είναι αρκετά ενδιαφέρουσα κυρίως επειδή προβάλλει μερικούς αρκετά εύπεπτους αλλά ειλικρινείς συμβολισμούς. Για παράδειγμα, ότι η παιδική αθωότητα κόντρα στον κυνισμό των ενηλίκων είναι ένα πρόσχημα αρκετά παραπλανητικό στην μορφή και το περιεχόμενό του. Άλλωστε δεν είναι τα ίδια τα παιδιά, που όταν κερδίζουν κάποιον σε ένα παιχνίδι δράσης συνήθως του λένε «σε σκότωσα;»
Από την άλλη, είναι τόσο συγκλονιστικές οι δύο έφηβες της σειράς, έτσι όπως παραμένουν αποκομμένες και απλησίαστες από τον κόσμο των ενηλίκων και των παράξενων αλλά και ξεπερασμένων παιχνιδιών τους που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν υπήρξαν πραγματικά ποτέ στον κόσμο κάποια χρόνια συνολικής αθωότητας, ή αν απλώς η έννοια της αθωότητας χαρακτηρίζει κάποιο τμήμα της διαδρομής μας και μόνο.
Στα πιο τεχνικά θέματα, η σειρά διαθέτει εξαιρετικά ατμοσφαιρική φωτογραφία και πανέξυπνη σκηνογραφία, χάρη στην οποία τα έντονα χρώματα και οι απλοϊκές, παιδικές ζωγραφιές που πλαισιώνουν τους τοίχους της εγκατάστασης δημιουργούν ένα εκπληκτικό κοντράστ με τη σκληρότητα που επικρατεί στα πεδία που λαμβάνουν χώρα τα παιχνίδια.
Σχετικά με τη βία και το υπερβολικό θανατικό τώρα, η προσωπική μου άποψη είναι ότι σ οποιαδήποτε πλαίσιο κι αν τοποθετηθεί η βία παραμένει βία.
Αν ωστόσο εξυπηρετεί το δράμα με τρόπο λειτουργικό και άμεσο, τότε η βία- η ακατάσχετη ακύρωση της ζωής στη συγκεκριμένη περίπτωση- είναι απλώς ένα ακόμα αφηγηματικό εργαλείο, που προσφέρει τη συνεισφορά του στην ανάδειξη των μηνυμάτων που μεταφέρει το έργο. Όπως για παράδειγμα το μήνυμα ότι η αληθινή ευαισθησία, είναι ίσως το μοναδικό ανθεκτικό ανθρώπινο χαρακτηριστικό που μπορεί να επικρατήσει έναντι του κυνισμού μέσα σε συνθήκες ακραίων αντιξοοτήτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου