Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2021

Quo Vadis, Aida? (Κβο Βάντις, Άιντα;) 2020

Βασισμένο στην μαρτυρία του δημοσιογράφου και διερμηνέα, Χασάν Νουχάνοβιτς το φιλμ της Βόσνιας σκηνοθέτιδας  Γιαζμίλ Ζμπάνιτς, που έχει ήδη βραβευθεί με τη Χρυσή Άρκτο για το φιλμ «Σεράγεβο Σ΄Αγαπώ» είναι μια καθηλωτική καταγραφή των επιπτώσεων του βοσνιακού εμφυλίου πολέμου, φωτίζοντας ιδιαίτερα τα γεγονότα που οδήγησαν στη σφαγή της Σρεμπρένιτσα.

    Βρισκόμαστε στον Ιούλιο του 1995, την ημέρα που ο στρατηγός των κυανόκρανων που έχουν στρατοπεδεύσει έξω από την περιοχή της Σρεμπρένιτσα εγγυάται στη δημοτική αρχή της πόλης ότι ο σερβικός στρατός δεν θα καταφέρει να εισέλθει εντός της, παρά την εξαντλητική πολιορκία που λαμβάνει χώρα, εδώ και αρκετές ημέρες.

Υπό τον φόβο του σερβοβοσνιακού στρατού που προελαύνει προς τα ενδότερα της πόλης υπό  τις διαταγές του αρχιστράτηγου Ράτκο Μλάντιτς,  χιλιάδες κάτοικοι της πόλης καταφθάνουν πανικόβλητοι στο ολλανδικό στρατόπεδο, δημιουργώντας μια κατάσταση αληθινά ασφυκτική, καθώς οι κυανόκρανοι αδυνατούν να τους περιθάλψουν όλους.

Μέσα σ αυτή τη χαοτική υπερδιέγερση των ανθρωπίνων συμπεριφορών, η Άιντα, που εργάζεται ως διερμηνέας για τις δυνάμεις των Ηνωμένων Εθνών κάνει τα αδύνατα δυνατά προκειμένου να σώσει τους δύο γιους της και τον άντρα της, από την επερχόμενη θηριωδία.

Η ταινία της Γιαζμίλ Ζμπάνιτς , που μοιάζει να έχει ένα σαφές όραμα στο μυαλό της για το πώς θέλει να μοιάζει, διαθέτει διακριτές σκηνοθετικές και αφηγηματικές ποιότητες με ένταση στο χειρισμό της κάμερας και όμορφες ρυθμικές εναλλαγές πλάνων, που αν τη μελετήσεις  με καθαρά μάτια είναι αδύνατο να μη μεταλάβεις την αλήθεια της.

   Το τελευταίο μέρος της ταινίας σηκώνει βέβαια αρκετή συζήτηση, όχι τόσο για τα ηθικά διλήμματα που ανακινεί ή την αρκετά μονόπλευρη θεώρησή της, όσο για την κυκλική πορεία που ακολουθεί  προς μια γαλήνια επιστροφή στην πρότερη του πολέμου κανονικότητα , εκεί όπου τα παιδιά σχεδόν αβίαστα αναλαμβάνουν το έργο της αποκατάστασης των σχέσεων μεταξύ των δύο κοινοτήτων.

Μια επιλογή, την οποία αντιλαμβάνομαι προσωπικά, ως μια απόφασή της δημιουργού  να μην αφήσει το κοινό της ταινίας χωρίς λύτρωση, δικαίωση ή κάθαρση.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου