Τι περιμένουν τα παγκάκια
που τα μαστίζουν οι βροχές;
κάτι θλιμμένα γεροντάκια
κάτι ασάλευτες ζωές
που δε χωρούν στα καφενεία
και δεν αντέχουν τις φωνές
που τους τρομάζει η φασαρία
και οι απόψεις οι τρελές
Μες τον κατάφλογο τον ήλιο
μέσα απ την άκρη του ματιού
βάζουν το χέρι τους αντήλιο
γίνονται δάκρυα του εκλεκτού
τους αγκαλιάζουνε τα δέντρα
τους τραγουδούν οι φυλλωσιές
μακριά απ της ζωής τα κέντρα
κι απ τις ελπίδες τις φτιαχτές
μοιάζει η ζωή αλληγορία
που την κατάλαβαν εχθές
μια μούφα φαντασμαγορία
ένα παγκάκι στις βροχές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου