Λατέρνα, φτώχεια και αλγόριθμος

Κάθε φορά που τον συναντώ μοιάζει λιγάκι πιο φοβισμένος από την προηγούμενη. Αιτία είναι πάντα η  ισοπεδωτική  έλευση της τεχνητής νοημοσύνης χωρίς θεσμικό πλαίσιο και κανόνες λειτουργίας και ανάπτυξης, που έχει προκαλέσει να φωλιάσει μέσα του η βεβαιότητα πως οι μηχανές ήρθαν για να μας αντικαταστήσουν.  Επειδή τον καταλαβαίνω προσπαθώ να τον καθησυχάσω.

-Τίποτα απ όλα αυτά δεν πρόκειται να συμβεί, του λέω. Οι σχεδιασμοί αυτοί, που  είναι βέβαια αρκετά  τρομακτικοί γιατί παρά τις αμφιλεγόμενες εξαγγελίες τους, θέτουν στην πραγματικότητα την επιστήμη αποκλειστικά στην υπηρεσία του κέρδους, δίνοντας στην πραγματικότητα στην επιστήμη ένα νέο λιγότερο ανθρώπινο προσανατολισμό, λαμβάνουν υπόψιν τους μόνο την ψυχολογία της μάζας και τα εφήμερα ένστικτα της, αλλά όχι την ανθρώπινη φύση που είναι άρρηκτα και υπαρξιακά συνδεδεμένη με την ικανοποίηση που προσφέρει η διαδικασία, η κούραση και ο μόχθος.

-Δεν ξέρω τι λες εσύ, αλλά εγώ θα σου πω ένα πράγμα, λέει έπειτα αυτός. Την ταινία, «Λατέρνα, φτώχεια και γαρύφαλλο» τη θυμάσαι; μου λέει δείχνοντας μου τον λατερνατζή της Αριστοτέλους.

Θυμάσαι πόσο πολύ φοβόντουσαν οι λατερνατζήδες  την έλευση των ραδιοφώνων;

Ε, λοιπόν όλοι εμείς, ότι επάγγελμα κι αν κάνει ο καθένας, αργά ή γρήγορα θα μετατραπούμε σε λατερνατζήδες».

-Δες όμως κάτι, του λέω εγώ. Ο λατερνατζής της Αριστοτέλους υπάρχει ακόμα και συνεχίζει να βγάζει το μεροκάματό του, κι αν υπήρχαν κι άλλοι που θα αποφάσιζαν να ακολουθήσουν το δρόμο του, θα έβγαζαν κι εκείνοι ένα μεροκάματο.

Αντίθετα, οι πωλητές ραδιοφώνων,  που ακριβώς  βρίσκονται αυτή τη στιγμή;