Δυο ξένοι,
μόνοι επί γης
κάνουν εξάσκηση
επαφής
κάτω από
ήρεμη βροχή
σε μια
ανέγγιχτη εποχή
μία
χαμογελούν ρηχά
μία
κοιτάζονται βαθιά
σα να
γεννιούνται τα παιδιά
που υπήρξαν
κάποτε, ξανά
κι όταν
κουράζονται ψηλά
αγγίζονται
και χαμηλά
τα δυο τους πόδια
τυλιχτά
κι ύστερα
πάλι αντικριστά
ανανεώνουν
ραντεβού
πέρασε
κιόλας το λεπτό
και τελικά
το που και που
γίνεται
καθημερινό
την ίδια ώρα
πάντα εδώ
σ ένα
παγκάκι σιωπηλό
αγγίζονται
για ένα λεπτό
μα δε μιλούν
ποτέ θαρρώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου