Τώρα κοιτάζω όπως πρώτα

Τις πρώτες ώρες αγωνία

μια γέννα κάθε αναμονή

μες τη νυχτερινή ερημία

πνεύμα και σώμα, σάρκα μία

σάρκα που λέγεται ψυχή

 

λιώνει η μάσκα απ τον ιδρώτα

δεν  έχει άλλη αποστολή

πάνω στα μάτια δυο τσιρότα

τώρα κοιτάζω όπως πρώτα

κοιτάζω με την ακοή

 

ούτε το πνεύμα, ούτε το σώμα

 σ αυτή τη μάχη δε νικά

άδειασα της ψυχής το δώμα

στεγνώνω λάσπη, φτιάχνω χώμα

κι αφήνω άδεια τα κενά