Ο Κότζι Γακιούσο, ένας μεσήλικας καθαριστής δημόσιων
τουαλετών του Τόκιο, φαίνεται να απολαμβάνει κάθε στιγμή της ρουτίνας που έχει
κτίσει με επιμέλεια. Ξεκινώντας από τη δουλειά του, που φαίνεται να την κάνει
με το ενδιαφέρον ενός παθιασμένου επαγγελματία, ακούγοντας μουσική ροκ και ποπ
από κασέτες ενόσω μετακινείται από τη μια τουαλέτα στην άλλη, φωτογραφίζοντας
στο διάλειμμα κάθε μεσημεριού, τη διάχυση του ήλιου μέσα από τα φυλλώματα των
δέντρων και διαβάζοντας σε κάπως άβολη θέση λίγο πριν κοιμηθεί τα αγαπημένα του
βιβλία, μοιάζει να έχει κτίσει ένα δικό του, απολύτως ευτυχισμένο σύμπαν. Ένα
σύμπαν που αποτελείται από μέρες που κυλούν πανομοιότυπα δημιουργώντας μοτίβα
που γεμίζουν τη ζωή του ικανοποίηση και χαρά.
Κάποιες φορές αυτή η ρουτίνα σπάει. Προσωρινά όμως πάντα.
Μπορεί να είναι ο επιπόλαιος καινούργιος βοηθός του και η κοπέλα με την οποία
προσπαθεί απεγνωσμένα να φλερτάρει ή η επίσκεψη της μικρής ανιψιάς του, που το
σκάει από το σπίτι της για να ανακαλύψει έναν καινούργιο αυθεντικό κόσμο, ή οι
συναντήσεις του με την καλλίφωνη ιδιοκτήτρια ενός εστιατορίου. Τίποτα όμως απ
όλα αυτά δεν διαταράσσουν τον τρόπο ζωής που έχει επιλέξει για τον εαυτό του.
Αντίθετα, με μια ζεν αντιμετώπιση κάθε μιας εξωγενούς παρουσίας, μοιάζει να μη
χρειάζεται τίποτε περισσότερο από αυτό που ήδη διαθέτει προκειμένου να είναι
ευτυχισμένος.
Οι «Υπέροχες μέρες», του Βίμ Βέντερς είναι ένας ύμνος στο
μινιμαλισμό και τη μεγαλοπρέπεια της απλής ζωής. Μια ταινία που αναδεικνύει
πόσο υπέροχες μπορεί να είναι η ζωή, όταν ανακαλύπτουμε και αποδεχόμαστε τους μικρούς
θησαυρούς που προσφέρει η καθημερινότητα
προκειμένου να δώσουμε νόημα στη ύπαρξή μας μας και να αξιοποιήσουμε στο έπακρο
τον πολύτιμο χρόνο μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου