Ghost writer ερωτευμένων φίλων

 Eίχα αποκτήσει από πολύ παλιά τη φήμη του ghost writer των ερωτευμένων φίλων μου.

Αμέτρητες οι περιπτώσεις αυτών που έκαναν σχέση με μια κοπέλα χάρη στα ερωτικά κείμενα  που έγραφα  για να τα παρουσιάζουν ως δικά τους. Μάλιστα, αναρωτιέμαι καμιά φορά, πόσες γυναίκες μπορεί να με έχουν ερωτευθεί  χωρίς να το καταλάβουνε ποτέ.

Όμως, μία από αυτές τις σχέσεις, που βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στα δικά μου γράμματα, κατέληξε σε γάμο, ο οποίος φυσικά δεν κράτησε πολύ.

Εκείνος ο φίλος μου, που ακόμα με αποκαλεί (ghost best man- κουμπάρο φάντασμα) γιατί θεωρεί ότι χάρη στα δικά μου κείμενα ξεκίνησε να τον προσέχει τότε η μελλοντική του σύζυγος, σήμερα είναι διαζευγμένος και ξανά ερωτευμένος.

Μου λέει λοιπόν την μικρή του ιστορία για το θέμα που τον απασχολεί.

Εν συντομία, ο φίλος αυτός έχει ερωτευθεί μια γοητευτική κυρία, η οποία διατηρεί ένα κατάστημα ρούχων, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, το οποίο ο ίδιος επισκέπτεται τακτικά το τελευταίο διάστημα.

Επειδή όμως ο διάβολος κρύβεται πάντα μέσα στις λεπτομέρειες μια  τέτοια μικρή λεπτομέρεια είναι που δημιούργησε μεταξύ τους μια απρόσμενη αν και λιγάκι τρυφερή στιγμή έντασης.

Μια μέρα, λοιπόν, ο καλός μου φίλος, προσπαθώντας να μπει στο κατάστημα της κυρίας αγνοεί εντελώς την ένδειξη που έλεγε πως «η πόρτα ανοίγει προς τα μέσα» προσπαθώντας να μπει όπως είχε συνηθίσει μέχρι τότε.

Τότε, η κυρία του λέει χαριτωμένα. «Σιγά, θα μου σπάσεις τον πόρτα». Κοτζάμ πινακίδα δεν την είδες;"

-Τι να πει τότε εκείνος ; Απλώς ντράπηκε, λέει, και της ζήτησε συγγνώμη.

-Δεν πειράζει του λέει  η κυρία, χαμογελαστά. Μη νομίζεις ότι σε μαλώνω. Πλάκα σου κάνω.

Εκείνος ενθουσιάζεται και σκέφτεται ότι ποτέ δε θα ξανάκανε το ίδιο λάθος. Έλα όμως που το ξανάκανε. Ωστόσο, αυτή τη φορά,  η κυρία δεν λέει τίποτα. Απλώς χαμογελάει. Αλλά εκείνος έχει προλάβει  να δει ένα μικρό σφίξιμο δυσαρέσκειας στα χείλη της.

-Χάρη, μου λέει, είμαι στ αλήθεια πολύ ερωτευμένος. Γι αυτό, θέλω να της στείλω μια μεγάλη ανθοδέσμη και να της γράψω κάτι πολύ τρυφερό, αν γίνεται. Για να πω την αλήθεια, προσπάθησα να δώσω μια εντολή στο CHATGPT, αλλά μου έγραψε κάτι εντελώς κοινότοπες ανοησίες. Γι αυτό, αμέσως  σκέφτηκα εσένα, που εξειδικεύεσαι σε τέτοια πράγματα.

-Καταρχάς είναι ελεύθερη; ρωτάω εγώ.

-Έτσι μου είπαν, απαντά

-Κατά δεύτερον, γνωρίζουμε, αν η κυρία είναι straight;

-Για να πω την αλήθεια, αυτό δεν μπορώ να το γνωρίζω. Δεν είναι όμως αυτό απαραίτητο για να μπορέσεις να μου γράψεις κάτι καλό. Σωστά; τι λες;

-Εντάξει, λέω εγώ. Θα δω τι μπορώ να κάνω μέχρι αύριο.

Την επόμενη ημέρα ο φίλος έχοντας διαβάσει και ξαναδιαβάσει το ποίημα που έχω γράψει για την κυρία  είναι τόσο συνεπαρμένος  που δεν μπορεί να κρύψει τον ενθουσιασμό του. Καλεί  μάλιστα όλη την παρέα σε σύσκεψη για να τους το απαγγειλεί. Κι όπως καταλαβαίνετε οι κριτικές ήταν διθυραμβικές. Το ποίημα λοιπόν πήγαινε κάπως έτσι:

 

 

Η πόρτα ανοίγει προς τα μέσα

μου είπες κάποτε γλυκά

κι έβαλα όλα μου τα μέσα

για να το κάνω πια σωστά

 

όμως συνέχεια το ξεχνάω

για μένα η πόρτα δε μετρά

σε βλέπω και παραμιλάω

θα στην πληρώνω τη ζημιά

 

η πόρτα ανοίγει προς τα μέσα

μα η καρδιά μου αιμορραγεί

μη μου θυμώνεις, έχω μπέσα

θα στην πληρώνω μια ζωή