Μια άγνωστη γίνεσαι

Και πάλι αντίκρυ σου εγώ να παινεύομαι

για μι ακεραιότητα μυστικιστική

διαβάζω τη θλίψη σου και κάπως μαζεύομαι

διπλά προεόρτια χωρίς τη γιορτή

 

Στα χέρια μου αφήνεσαι, μέσα μου κρύβεσαι

μα δε μου ανοίγεσαι, βουτάς στη σιωπή

μπροστά μου ξεντύνεσαι, μια άγνωστη γίνεσαι

μα σκάρτα μου δίνεσαι, αν δε γδυθεί η ψυχή

 

 

και πάλι αντίκρυ σου, να αυτοσυγχαίρομαι

για μια τυπικότητα σχεδόν κωμική

διαβάζω τη θλίψη σου και ώριμα φέρομαι

με μια παιδικότητα συντροφική

 

Στα χέρια μου αφήνεσαι, μέσα μου κρύβεσαι

μα δε μου ανοίγεσαι, βουτάς στη σιωπή

μπροστά μου ξεντύνεσαι, μια άγνωστη γίνεσαι

μα σκάρτα μου δίνεσαι, αν δε γδυθεί η ψυχή