Οι αναντικατάστατοι των καλοκαιριών

Οι γιοι την αποχαιρετούν με βουβό σπαραγμό.

Η κόρη κλαίει ν ανακουφιστεί.

Οι συγγενείς κι οι γείτονες λένε πως ησύχασε πια.

Η μακρινή φίλη της, όμως, η σταθερή παρέα της του καλοκαιριού, δεν μπορεί να συνέλθει.

Πλαντάζει στο κλάμα. Την παίρνουν υποβασταζόμενη.