Μια Κριτική μακριά απ την Καταστροφή

Το σαλόνι του μεγάλου εστιατορίου ήταν πάμφωτο και μπουκωμένο από τον καπνό δέκα και βάλε κακοψημένων μπιφτεκιών. Η επιχείρηση δοκίμαζε έναν καινούργιο μάγειρα, που φαινόταν πως δεν ήταν ακόμα έτοιμος να αναλάβει μια τόσο απαιτητική κουζίνα. Ο εργοδότης του, μόλις είδε τον καπνό, άναψε και κόρωσε. Άνοιξε όλα τα παράθυρα κι έβριζε όπως δεν είχε βρίσει ποτέ στη ζωή του. Οι σερβιτόροι αντάλλαξαν γελάκια· απρόσμενα, η ατμόσφαιρα είχε γεμίσει ένταση.

Εκείνη τη στιγμή, στο εστιατόριο μπαίνει ένας κύριος που είχε περάσει τα ογδόντα. Ήταν ο πατέρας του αφεντικού και ιδρυτής της επιχείρησης, που επί των ημερών του είχε γνωρίσει μεγάλες δόξες.

Οι φωνές σταμάτησαν, τα τσιγάρα έσβησαν, κάποια χαμόγελα πάγωσαν στα χείλη των σερβιτόρων. Ο ιδιοκτήτης ξαναμπήκε στο σαλόνι με αβέβαια βήματα και βρέθηκε στο κέντρο του ημικυκλίου που είχαν σχηματίσει οι χάσκοντες σερβιτόροι.

— Θα σας πάρει όλους ο διάολος! φώναξε. Τσακιστείτε να κάνετε καμιά δουλειά!

— Τι είναι αυτός ο καπνός; ρώτησε ο ηλικιωμένος. Φωτιά πήρατε;

— Κάηκαν μερικά μπιφτέκια, του απάντησε ένας σερβιτόρος.

— Και γιατί κάνετε τόσο χαμό για μερικά μπιφτέκια;

Τότε, ένας νεαρός υπάλληλος, που δεν ήξερε αν ήταν δική του δουλειά να απαντήσει, πήρε το θάρρος να εξηγήσει την κατάσταση με τη δική του εκδοχή:

— Το αφεντικό είναι λιγάκι αγχωμένο επειδή σήμερα περιμένουμε έναν πραγματικό δήμιο του διαδικτύου. Έναν ινφλουένσερ. Άκουσα ότι έκλεισε τρία μαγαζιά σ ένα μήνα.

Ο ηλικιωμένος δεν κατάλαβε απολύτως τίποτα. Τι λες παιδάκι μου; Αυτά είναι ελληνικά; Τι θα πει ινφλουένσερ; Και πώς γίνεται ένας άνθρωπος μόνος του να κλείσει ένα εστιατόριο;

Ο γιος του τον πλησίασε με μάτια δακρυσμένα.

— Πατέρα, θυμάσαι την ημέρα που μας επισκέφθηκε ταυτόχρονα κλιμάκιο της εφορίας και του υγειονομικού; Ε, τώρα τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα…