ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ-ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ 0-0 (ΔΕΥΤΕΡΑ 18:30 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ)

Σε μια από τις πιο "προβλέψιμες" ομάδες στην ιστορία του αθλήματος τείνει να εξελιχθεί η νέα Μπαρτσελόνα του Πεπ Γκουαρντιόλα. Για μια ακόμη φορά, άλλωστε, το βράδυ της Δευτέρας, οι «μπλαουγκράνα» έπαιξαν ποδόσφαιρο επιθετικής σκοπιμότητας.

Μπαρτσελόνα: Η επανάσταση της θετικής σκέψης

Ως εισηγήτρια ενός συστήματος θετικής σκέψης στο ποδόσφαιρο και τη ζωή, η Μπαρτσελόνα αποτελεί για φίλους, ουδέτερους και αντιπάλους κάτι παραπάνω από ένα ποδοσφαιρικό σύλλογο.

Κι αν μέχρι πριν από λίγα χρόνια, το διαμάντι της Καταλονίας αποτελούσε απλώς το καμάρι μιας περιοχής που έτρεφε παραδοσιακά υψηλές προσδοκίες αυτοδιαχείρισης των πόρων και του δυναμικού της, πλέον η επιρροή της έχει ξεπεράσει με θριαμβευτικό τρόπο τα στενά σύνορα της ιβηρικής και έχει απλωθεί σε ολόκληρο τον πλανήτη. Κι όταν μιλάμε εδώ για επιρροή δεν αναφερόμαστε φυσικά σε μια συνηθισμένη επίδραση ενός εμπορικού φαινομένου στους φίλους του αθλητισμού, που διάγετε μέσα από τους διαύλους του μάρκετινγκ και της επικοινωνίας, αλλά για μια μικρή αναγέννηση, που παράγει περισσότερο χαρά και αισθητική παρά γόητρο αγγίζοντας τις ευαίσθητες χορδές των ανθρώπων που εξακολουθούν να σκέπτονται και να αισθάνονται.

Παρακολουθώντας κανείς μια τυπική παράσταση των «μπλαουγκράνα» δεν θα αργήσει να αντιληφθεί ότι η μπάλα ρέει αβίαστα στο γήπεδο, περνώντας με ασυνήθιστη ευγλωτία και διάθεση από τα πόδια, όλων, ανεξαιρέτως των ποδοσφαιριστών τους.

Ακόμα και σε φάσεις όπου η πίεση των αντιπάλων δεν δικαιολογεί μια τόσο αλτρουιστική προσέγγιση, οι παίκτες της προτιμούν να αλλάζουν διαρκώς πάσες από το να κρατούνε οι ίδιοι την μπάλα. Πρόκειται για την αποθέωση της συμμετοχικότητας στο ποδόσφαιρο. Ευλόγως, με ένα τέτοιο σκεπτικό, είναι σχεδόν αδύνατο κάποιος παίκτης των Καταλανών να αισθάνεται περιττός σε μια ομάδα που επιτίθεται και αμύνεται με την μεγαλύτερη δυνατή αρμονία που έχουμε συναντήσει από καταβολής επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Επιπροσθέτως, αυτή η ρομαντική αντίληψη ενισχύει περισσότερο και το αίσθημα της προσωπικής ευθύνης, που θα έπρεπε να αισθάνεται η κάθε μονάδα ξεχωριστά απέναντι στο σύνολο, την ιστορία και τον κόσμο.
Κι η ανάληψη μιας τέτοιας διευρυμένης ευθύνης είναι αυτή που σε μεγάλο βαθμό συντελεί στην παραγωγή αυτής της ομορφιάς που ξεδιπλώνεται με όλη της της σοφία στα ευρωπαϊκά τερέν. Μια αντίληψη που θα μπορούσε να έχει αντίστοιχα αποτελέσματα σε όλες τις εκφάνσεις της ανθρώπινης δραστηριότητας, όταν διατηρείται μακριά από υπεκφυγές, φυγομαχίες και μίζερους παραγοντισμούς.

Θα σκεφτόταν λοιπόν κανείς ότι αυτή η ευωδιά ξεπερνάει σε ισχύ ακόμα και τις εξαντλητικές αποφορές της σκοπιμότητας, παράγοντας σε βάθος χρόνου ακόμα μεγαλύτερα αποτελέσματα. Αλλά κι όταν αυτά δεν έρχονται οι δυνάμεις της αποδόμησης δεν επιχειρούν καν να αγγίξουν το οικοδόμημα. Άλλωστε, η κουλτούρα της ομορφιάς αποτελεί από μόνη ένα δυσεύρετο τρόπαιο.

Προχωρώντας περισσότερο θα βρούμε τη λογική της συνέχειας και του διαρκούς κτισίματος πάνω σε μια θετική αντίληψη των πραγμάτων να προκαλεί την εναρμόνιση με το σύμπαν και τις μυστηριώδης δυνάμεις του, όπως εισηγήθηκαν πριν από αιώνες οι ανατολικοί.

Έτσι λοιπόν, μακριά από κάθε σκέψη εφαρμογής μιας πολιτικής ποδοσφαιρικού ιμπεριαλισμού, η θετική αυτή υπερδύναμη εξαπλώνεται στις καρδιές των φιλάθλων χωρίς ξιπασιά και επεκτατική διάθεση, σαν πνεύμα του καλού, που προσπαθεί με τίμια ανθρώπινα μέσα να υλοποιήσει την αθλητική ουτοπία. Ο θρίαμβος λοιπόν του δύσκολου τρόπου, που μπορεί να απαιτεί χρόνο και διαρκή προσπάθεια για να δικαιωθεί, αλλά φέρνει αποτελέσματά που ξεπερνούν την εφήμερη λάμψη των τροπαίων ενισχύει την εδραίωση ενός πνεύματος συναισθηματικής εκλογίκευσης, δικαιοσύνης και απαράμιλλου σεβασμού. Και γεννάει μια βασανιστική ελπίδα: να μπορέσουμε μια μέρα να το δούμε να εξαπλώνεται σαν καθαρός αέρας και στους χώρους της κοινωνίας, της οικονομίας και του πολιτισμού.

Γκουαρντιόλα: "Στην ρεβάνς θα είμαστε πιο ξεκούραστοι"

Μετά το τέλος του αγώνα στο Μιλάνο ο Πεπ Γκουαρντιόλα και οι ποδοσφαιριστές του είχαν παράπονα από τον διαιτητή του αγώνα Μπενκερένσα.

"Δεν συνηθίζω να μιλάω για τη διαιτησία, αλλά η αλήθεια είναι πως σήμερα δεν περιμέναμε κάτι το διαφορετικό. Συγχαρητήρια στην Ίντερ αφού μας έκανε να χάσουμε τον έλεγχο του κέντρου. Στη ρεβάνς όμως θα είμαστε πιο ξεκούραστοι και θα τρέξουμε περισσότερο για να πιέσουμε πιο ψηλά. Είναι άλλα 90 λεπτά και αυτή τη φορά μπροστά στο κοινό μας", ήταν το σχόλιο του Γκουαρντιόλα.

Μουρίνιο: "Κερδίζουμε σε πρεστίζ"

Ιδιαίτερα αιχμηρός προς τους ποδοσφαιριστές της Μπαρτσελόνα εμφανίστηκε στη συνέντευξη τύπου ο τεχνικός της Ίντερ, Ζοσέ Μουρίνιο.

Ο Πορτογάλος τεχνικός υποστήριξε πως απ αυτή τη νίκη η ομάδα του κέρδισε σε πρεστίζ, χτίζοντας τις βάσεις για την κατάκτηση του τροπαίου.

Μετά το τέλος του παιχνιδιού είδα κάποια πράγματα που θα πρέπει να μας... πουν κάτι εν όψει της ρεβάνς. Παρατήρησα ότι οι παίκτες της Μπαρτσελόνα είχαν πέσει πάνω στον διαιτητή και προσπαθούσαν να τους ασκήσουν πίεση. Ξεχνούν, όμως, γρήγορα, αφού και οι παίκτες με τους οποίους έχω δουλέψει στην Τσέλσι, πέρυσι είχαν μείνει παραπονούμενοι στα ημιτελικά κόντρα στην Μπαρτσελόνα. Έτσι φέρονται οι πρωταθλητές όταν έχουν παίξει κόντρα σε μία ανώτερη ομάδα;", είπε ο Μουρίνιο που στη συνέχεια χαρακτήρισε δίκαιη τη νίκη της Ίντερ:

"Η νίκη απέναντι σε μία ομάδα όπως η Μπαρτσελόνα είναι πάντοτε πολύ σημαντική αφού δεν είναι εύκολο ούτε να αμυνθείς ούτε να πετύχεις κάποιο γκολ. Εμείς, όμως, νικήσαμε δίκαια με 3-1, ένα σκορ που αν μας έλεγαν πριν αρχίσει το ματς πως θα κερδίζαμε τόσο, θα μας άφηνε ικανοποιημένους. Όμως ακόμα δεν έχει τελειώσει τίποτα, γιατί υπάρχει και ο επαναληπτικός σε μία ομολογουμένως πολύ δύσκολη έδρα. Παρόλα αυτά και... 10-0 να χάσουμε στη Βαρκελώνη η ομάδα μου ήδη μετρά έξι συνεχόμενες νίκες στο Τσάμπιονς Λιγκ και έχει βάλει τις βάσεις για να κατακτήσει κάποια στιγμή το τρόπαιο ακόμα κι αν αυτό δεν συμβεί φέτος. Η Ίντερ ήταν κάποτε η μικρή ομάδα της διοργάνωσης, αλλά τώρα νίκησε δίκαια την Μπαρτσελόνα και είναι φαβορί για την κούπα".

Και κατέληξε: "Ο τελικός είναι πολύ μακριά και για τις δύο ομάδες. Ξέρω την Μπαρτσελόνα και πως μπορεί να παίξει στη Βαρκελώνη. Είναι μία εξαιρετική ομάδα με πανέξυπνους ποδοσφαιριστές που όπως ολοκλήρωσαν αυτό το παιχνίδι θα ξεκινήσουν το άλλο. Ήταν ένα παιχνίδι σκακιέρας. Υπήρχε πολύ ένταση, πολύ πίεση. Αλλά έχουμε χτίσει μία ομάδα που μπορεί να πάει ψηλά στο Τσάμπιονς Λιγκ. Κερδίζουμε μαζί, χάνουμε μαζί, έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στους παίκτες".

ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ

Οι εναπομείναντες μύστες της αληθινής μαγείας του ποδοσφαίρου, ζώντας στις παρυφές του αθλητικού τζόγου και της οπαδικής τύφλωσης, έχουν οχυρώσει αποτελεσματικά μια από τις τελευταίες πραγματικές απολαύσεις της ζωής τους. Έχουν υιοθετήσει μια οπτική του αθλήματος που δεν αποσπάται εύκολα από τα συμπαρομαρτούντα, μιας βιομηχανίας που βασίζεται αποκλειστικά στην εμπορική χρήση του απόηχου των αθλητικών γεγονότων.

Γνωρίζουν ότι, σφυρίζοντας ο διαιτητής τη λήξη μιας αξέχαστης αναμέτρησης, θα ξεκινήσει ένα γαϊτανάκι αποσυναρμολόγησης ενός σπάνιου αθλητικού θεάματος , το οποίο θα επιχειρηθεί να αναλυθεί σε εξισώσεις, γραφήματα, παραστάσεις και προσθαφαιρέσεις, που δεν ενδιαφέρουν κανένα σοβαρό άνθρωπο σ αυτόν τον τόπο.

Κανέναν από εκείνους που ζει για να βιώνει την εμπειρία και να γεύεται το απόσταγμά της και όχι για να προσπαθεί να βρίσκει τρόπους να απασχολεί με αυτήν για ολόκληρες ημέρες το φουρτουνιασμένο μυαλό του.

Όσοι προσπάθησαν λοιπόν να αναλύσουν την ομορφιά στα συστατικά της, το μόνο που τελικά κατάφεραν ήταν να νοθεύσουν λιγάκι την επίδρασή της στους ανθρώπους.

Στον δρόμο αυτών και οι σύγχρονοι αθλητικογράφοι του ηλεκτρονικού τύπου, που έκαναν θραύση για μια ακόμη φορά στο προηγούμενο 15νθήμερο, αναλώνοντας μεγάλη ποσότητα τηλεοπτικού χρόνου για αναλύσεις επί αναλύσεων επί ενός θεάματος που μιλούσε από μόνο του.

Η εμμονή τους μάλιστα να αντικαθιστούν την μαγεία της πραγματικής εικόνας με σχεδιαγράμματα που προσπαθούν να την ερμηνεύσουν, τελικά προσθέτει άλλο ένα λιθαράκι σε μια από τις πιο αναχρονιστικές συνήθειες του τόπου μας, που δεν είναι άλλη από την θρησκευτική προσήλωσή μας στην παραφιλολογία.
Με λίγα λόγια, όλα γίνονται για να προκληθεί κάτι άλλο, μια ανώδυνη συζήτηση με προφανές δια ταύτα, και τίποτα δεν αρκεί από μόνο του. Γι αυτό και η εικόνα του Λιονέλ Μέσι να ενθουσιάζει τα πλήθη με τις περίτεχνές του ενέργειες έμεινε ανόθευτη τελικά μονάχα σ εκείνους τους θεατές που προνόησαν να κλείσουν τους τηλεοπτικούς τους δείκτες, προτού πιάσουν δουλειά οι επίδοξοι αναλυτές του φαντασμαγορικού θεάματος που προσέφερε το Τσάμπιονς Λιγκ σ αυτή την φάση του.

Οι υπόλοιποι έγιναν μάρτυρες του πως μπορεί με λίγα απλά βήματα να καταστραφεί μια μαγική αθλητική βραδιά, μέσω της αναζήτησης εξηγήσεων.
Από ανθρώπους που δεν μπορούν να καταλάβουν ότι η μαγεία είναι κάτι περισσότερο από το σύνολο των συνιστωσών της, αλλά κυρίως ένα συναίσθημα που αυτό-ακυρώνεται όταν εξορθολογίζεται.