ΛΕΣΒΙΑΚΟ ΠΑΡΤΥ ΕΚΤΟΣ ΛΕΣΒΟΥ, ΓΙΝΕΤΑΙ;

Κάποτε είχα μια φίλη που όταν της ζήτησαν κάποιοι κάτοικοι της Λέσβου να παρευρεθεί σ ένα αυθεντικό «λεσβιακό» γλέντι, ένιωσε μια μικρή αμηχανία, προτού απαντήσει, γιατί δεν είχε καταλάβει αν επιτρεπόταν να πάρει και μένα μαζί της.

Σήμερα, όλα αυτά τα ζητήματα φαίνεται ότι προσπαθούν από κάποιους ανθρώπους να μπουν σε μια τάξη για να ξέρουμε τελικά τι λέμε και τι εννοούμε όταν λέμε κάτι.

Την ώρα, λοιπόν που η ελληνική κοινωνία, με αφορμή και το γάμο των ομοφυλόφιλων στην Τήλο, φαίνεται πως εισέρχεται σε μια νέα φάση ωριμότητας και αντιμετώπισης του ζητήματος, σχετικά και με τα δικαιώματα αυτοδιάθεσης των ανθρώπων και που φυσικά τα κανάλια στο κλίμα των ημερών αφιερώνουν ιδιαίτερο χρόνο στο θέμα, δημιουργώντας τεχνητές συγκρούσεις με τη γνωστή μέθοδο των ετερόκλητων πάνελ, τρεις κάτοικοι της Λέσβου ζητούν την απαγόρευση των όρων «Λεσβία» και «Λεσβιακός» εάν δεν αναφέρονται αποκλειστικά στο νησί τους.

Παράλληλα ζητούν να απαγορευθεί και να αποσυρθεί η χρήση των λέξεων «λεσβίος-λεσβία και λεσβιακός-λεσβιακή-λεσβιακό» από την επωνυμία του Σωματείου και από τις εφημερίδες και τα περιοδικά, εάν δεν αναφέρονται στο πανέμορφο νησί του αιγαίου.

Βέβαια η συγκυρία στην οποία επέλεξαν οι τρεις κάτοικοι του νησιού να καταθέσουν την αίτησή τους στο Μονομελές Πρωτοδικείο φανερώνει και μια λιγάκι άκομψη σπουδή που οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σ έναν ανεξήγητο πανικό που έχει καταλάβει ένα μεγάλο τμήμα των Ελλήνων πολιτών, σχετικά με το μέλλον αυτού του τόπου.

Την ίδια περίοδο, παρατηρούμε, ταυτόχρονα με την κοινωνική αποενοχοποίηση των ομοφυλοφίλων, που φαίνεται ότι διάγουν στην πατρίδα μας τον δικό τους Μάη του 68, και μια εξίσου αποενοχοποιημένη επανεμφάνιση του τύπου του «Άντρακλα», που απευθύνεται στους ομοφυλόφιλους μ ένα σταθερό ύφος χαριεντισμού και που επιπλέον εκτός αυτού θεωρεί «αδελφίστικο» και οτιδήποτε έχει να κάνει με διατύπωση άποψης, μόρφωση, κουλτούρα, επιλογή. Άλλωστε, σε πάνελ γνωστής τηλεοπτικής εκπομπής και χωρίς μάλιστα καν να προκαλέσει την αντίδραση του παρουσιαστή-δημοσιογράφου, δεν ήταν που ακούστηκε μεσοβδόμαδα η άποψη ότι «το αντριλίκι με την μόρφωση δεν είναι δυνατόν να συνυπάρχουν;»

Και μήπως θεωρείτε ότι τέτοιου είδους απόψεις δεν αντανακλούν βαθιά ριζωμένα στο εθνικό μας DNA στερεότυπα, που εν πολλοίς μας αποτρέπουν από το να ανοίξουμε ένα βιβλίο παραπάνω ή να παρακολουθήσουμε, χωρίς το φόβο ότι θα μας δει κάποιος γνωστός, μια έκθεση ζωγραφικής;

Και τέτοιου είδους απόψεις δεν είναι τελικά αντανακλάσεις της έλλειψης στοιχειώδους παιδείας και ενδιαφέροντος για οτιδήποτε πνευματικό που μας χαρακτηρίζει σαν λαό και που φυσικά μας χαρίζει και όλες αυτές τις αξιοσημείωτες ένδοξες πρωτιές σε όλες τις μετρήσιμες παραμέτρους που αναδεικνύουν, μέσω δημοσκοπήσεων το πραγματικό επίπεδο διαβίωσης μιας κοινωνίας;