Υποχώρηση τον Ιανουάριο κατά 11 μονάδες αγγίζοντας την χαμηλότερη τιμή των τελευταίων 18 μηνών, σημείωσε ο Δείκτης Εμπιστοσύνης Καταναλωτών στη χώρα μας, όπως προκύπτει από την μηνιαία έρευνα οικονομικής συγκυρίας του ΙΟΒΕ.
Σύμφωνα με αυτή, οι Έλληνες σημειώνουνε την τρίτη χαμηλότερη επίδοση μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών απέχοντας πολύ από τους αντίστοιχους μέσους όρους των ευρωπαϊκών χωρών.
Οι τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις, το διεθνές περιβάλλον, η έξαρση του πληθωρισμού, η κρίση σε μεγάλες οικονομίες, κλάδους, προεξοφλούν σύμφωνα με τον ΙΟΒΕ των επηρεασμό των Ελλήνων καταναλωτών, την ώρα μάλιστα που σημειώνεται μια γενικότερη τάση υποχώρησης της καταναλωτικής εμπιστοσύνης σε όλες της χώρες της ευρωζώνης.
Σύμφωνα με τους αναλυτές η συνεχιζόμενη πτώση του δείκτη καταναλωτικής εμπιστοσύνης επηρεάζει αδιαμφισβήτητα και τον Δείκτη του Οικονομικού Κλίματος.
Η απώλεια της εμπιστοσύνης των πολιτών της ΕΕ στην αγορά, τα προϊόντα, τις υπηρεσίες και τους επιχειρηματικούς κλάδους, αντανακλά σε μεγάλο βαθμό και την απογοήτευση που νιώθουν οι Ευρωπαίοι, βλέποντας τα εισοδήματά τους να υπολείπονται πολλές φορές των εισοδημάτων περασμένων γενεών.
Οι υποσχέσεις των επιφανών ηγετών της ΕΕ για αύξηση της αγοραστικής δύναμης των πολιτών αποδεικνύεται τις περισσότερες φορές "κενό γράμμα" και η ευρωπαϊκή οικονομία φαίνεται να έχει τελματώσει μέσα σε ένα κλίμα αμφιλεγόμενης προοπτικής. Οι πολίτες βλέπουν τους μισθούς τους να μην φτάνουν για να καλύψουν τις ανάγκες τους και απογοητεύονται. Η έλλειψη εμπιστοσύνης απορρέει από αυτήν ακριβώς την απογοήτευση και αποτελεί τον μεγαλύτερο ίσως κίνδυνο για μια παγκόσμια οικονομία που έχει την εμπιστοσύνη, την αξιοπιστία και τη θετική εκτίμηση ως θεμέλιους λίθους του οικοδομήματός της.
Στην Ελλάδα, η απογοήτευση αυτή που μεταφράζεται σε απώλεια εμπιστοσύνης προέρχεται από μια διαρκή διάψευση των προσδοκιών που καλλιεργούνται εδώ και δεκαετίες. Οπωσδήποτε οι σημερινοί Έλληνες δεν ζούμε στην Ελλάδα του 50 του 60 ή του 70, ωστόσο οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι η ανασφάλεια εκείνων των εποχών δεν περιορίστηκε ούτε από το ρεύμα ανάπτυξης που διάτρεξε τη χώρα μας την τελευταία εικοσαετία, ούτε από την άνθιση των υποδομών.
Αξιοπρόσεκτο είναι μάλιστα το γεγονός ότι, παρόλα αυτά, στη βιομηχανία υπάρχουν προσδοκίες βελτίωσης που θα συμπαρασύρει, σύμφωνα με εκτιμήσεις και τον τομέα των υπηρεσιών.
Αντίθετα, δυσμενείς είναι οι εκτιμήσεις για τις κατασκευές και το εμπόριο.
Τώρα, θα μου πείτε και… με το δίκιο σας, σε ποιους στην πραγματικότητα αναφέρονται οι θετικές αυτές προσδοκίες, καθώς για τις… αρνητικές, λίγο πολύ όλοι γνωρίζουμε…Και επιπλέον, πως είναι δυνατό την κακή οικονομική συγκυρία να την αντιλαμβανόμαστε όλοι μας, ενώ τα στοιχεία που συνθέτουν το καλό οικονομικό κλίμα, σπάνια να μας αφορούν. Η απάντηση σίγουρα δεν βρίσκεται στα κιτάπια της οικονομικής θεωρίας, αλλά μάλλον στην διαστρέβλωση των όρων μιας επιστήμης που ερμηνεύεται κατά το δοκούν στα χέρια των πανίσχυρων οικονομικά παραγόντων.
Σύμφωνα με αυτή, οι Έλληνες σημειώνουνε την τρίτη χαμηλότερη επίδοση μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών απέχοντας πολύ από τους αντίστοιχους μέσους όρους των ευρωπαϊκών χωρών.
Οι τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις, το διεθνές περιβάλλον, η έξαρση του πληθωρισμού, η κρίση σε μεγάλες οικονομίες, κλάδους, προεξοφλούν σύμφωνα με τον ΙΟΒΕ των επηρεασμό των Ελλήνων καταναλωτών, την ώρα μάλιστα που σημειώνεται μια γενικότερη τάση υποχώρησης της καταναλωτικής εμπιστοσύνης σε όλες της χώρες της ευρωζώνης.
Σύμφωνα με τους αναλυτές η συνεχιζόμενη πτώση του δείκτη καταναλωτικής εμπιστοσύνης επηρεάζει αδιαμφισβήτητα και τον Δείκτη του Οικονομικού Κλίματος.
Η απώλεια της εμπιστοσύνης των πολιτών της ΕΕ στην αγορά, τα προϊόντα, τις υπηρεσίες και τους επιχειρηματικούς κλάδους, αντανακλά σε μεγάλο βαθμό και την απογοήτευση που νιώθουν οι Ευρωπαίοι, βλέποντας τα εισοδήματά τους να υπολείπονται πολλές φορές των εισοδημάτων περασμένων γενεών.
Οι υποσχέσεις των επιφανών ηγετών της ΕΕ για αύξηση της αγοραστικής δύναμης των πολιτών αποδεικνύεται τις περισσότερες φορές "κενό γράμμα" και η ευρωπαϊκή οικονομία φαίνεται να έχει τελματώσει μέσα σε ένα κλίμα αμφιλεγόμενης προοπτικής. Οι πολίτες βλέπουν τους μισθούς τους να μην φτάνουν για να καλύψουν τις ανάγκες τους και απογοητεύονται. Η έλλειψη εμπιστοσύνης απορρέει από αυτήν ακριβώς την απογοήτευση και αποτελεί τον μεγαλύτερο ίσως κίνδυνο για μια παγκόσμια οικονομία που έχει την εμπιστοσύνη, την αξιοπιστία και τη θετική εκτίμηση ως θεμέλιους λίθους του οικοδομήματός της.
Στην Ελλάδα, η απογοήτευση αυτή που μεταφράζεται σε απώλεια εμπιστοσύνης προέρχεται από μια διαρκή διάψευση των προσδοκιών που καλλιεργούνται εδώ και δεκαετίες. Οπωσδήποτε οι σημερινοί Έλληνες δεν ζούμε στην Ελλάδα του 50 του 60 ή του 70, ωστόσο οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι η ανασφάλεια εκείνων των εποχών δεν περιορίστηκε ούτε από το ρεύμα ανάπτυξης που διάτρεξε τη χώρα μας την τελευταία εικοσαετία, ούτε από την άνθιση των υποδομών.
Αξιοπρόσεκτο είναι μάλιστα το γεγονός ότι, παρόλα αυτά, στη βιομηχανία υπάρχουν προσδοκίες βελτίωσης που θα συμπαρασύρει, σύμφωνα με εκτιμήσεις και τον τομέα των υπηρεσιών.
Αντίθετα, δυσμενείς είναι οι εκτιμήσεις για τις κατασκευές και το εμπόριο.
Τώρα, θα μου πείτε και… με το δίκιο σας, σε ποιους στην πραγματικότητα αναφέρονται οι θετικές αυτές προσδοκίες, καθώς για τις… αρνητικές, λίγο πολύ όλοι γνωρίζουμε…Και επιπλέον, πως είναι δυνατό την κακή οικονομική συγκυρία να την αντιλαμβανόμαστε όλοι μας, ενώ τα στοιχεία που συνθέτουν το καλό οικονομικό κλίμα, σπάνια να μας αφορούν. Η απάντηση σίγουρα δεν βρίσκεται στα κιτάπια της οικονομικής θεωρίας, αλλά μάλλον στην διαστρέβλωση των όρων μιας επιστήμης που ερμηνεύεται κατά το δοκούν στα χέρια των πανίσχυρων οικονομικά παραγόντων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου