Με μία ημέρα καθυστέρηση, λόγω της χθεσινής πανελλαδικής απεργίας στην οποία συμμετείχαν καθολικά και οι εκπρόσωποι του τύπου, τα νέα που έρχονται από το Μπαλί, όπου διεξάγεται μια από τις κρισιμότερες συνόδους για το Περιβάλλον, δεν είναι ενθαρρυντικά.
Ο στόχος της χάραξης ενός "οδικού χάρτη" διαπραγματεύσεων που θα οδηγήσει στην παράταση και μετά το 2012 του πρωτοκόλλου του Κιότο, φαίνεται να αποτελεί μονόδρομο μονάχα για τις δυνάμεις που ανησυχούν πραγματικά για τον περιορισμό των εκπομπών αερίων, που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου, αλλά όχι και για τους υψηλόβαθμους αξιωματούχους των μεγάλων χωρών, οι οποίοι σύμφωνα με τον επικεφαλής του προγράμματος του ΟΗΕ για το Κλίμα Ίβο Ντε Μπόερ, εργάζονται με ρυθμούς που δεν προδίδουν πλήρη συνειδητοποίηση του μεγέθους του προβλήματος.
Ο πλανήτης πρέπει να βρει έναν κοινό βηματισμό, για ένα θέμα που αφορά την επιβίωσή του και καλό είναι να γίνει αυτό συνειδητοποιημένα και όχι καταναγκαστικά όπως θα γίνει σε λίγα χρόνια.
Η συμφωνία των κρατών στην παράταση και αυστηροποίηση του πρωτοκόλλου του Κιότο και πέραν του 2012 είναι όχι μόνο αναγκαία αλλά πλέον και επιτακτική, καθώς χρόνο με το χρόνο οι συμμετέχοντες που προσέρχονται σε τέτοιου είδους διασκέψεις διαπιστώνουν το βάρος της ιστορικής τους ευθύνης να αυξάνεται και τα περιθώρια αντίδρασης στο φαινόμενο να συρρικνώνονται, χωρίς, ωστόσο, να δείχνουν όμως και μια αντίστοιχη αύξηση της αποφασιστικότητάς τους.
Οι ειδικοί θεωρούν σήμερα την υπερδιέγερση που προκαλεί ο όρος της οικονομικής ανάπτυξης, την οποία μάλιστα καρπούται κυρίως μια μικρή ομάδα κολοσσιαίων επιχειρήσεων, ως το μεγαλύτερο εμπόδιο στην εφαρμογή των ριζοσπαστικών εκείνων μέτρων που θα βάλουν σε μια τάξη την οικονομική ζωή και θα φέρουν έναν εξορθολογισμό στην χρήση του πλανητικού πλούτου.
Κάτι τέτοιο, όμως προϋποθέτει την επιστροφή της "ανθρωποκεντρικής" πολιτικής έναντι της οικονομίας στο επίκεντρο της κοινωνικής ζωής και φυσικά την αποφασιστική αντιμετώπιση της επιχειρηματικής ασυδοσίας με τον καθορισμό πιθανότατα ενός πλαφόν κέρδους (εκτός και αν προέρχεται από τρόπους που δεν θίγουν την βιωσιμότητα φυσικών πόρων και ειδών), που θα ανταποκρίνεται στις καταγεγραμμένες κάθε φορά δυνατότητες του πλανήτη.
Ταυτόχρονα, όμως, και μια γενναία απόφαση, που μακροχρόνια θα αλλάξει σε καθημερινό επίπεδο τον τρόπο που ζούμε, ξοδεύουμε και ρυπαίνουμε στα πλαίσια ενός πλανήτη που βρίσκεται στα όριά του.
Κατά τον ίδιο τρόπο, με τον οποίο όταν δεν μας χωράει ένα παντελόνι και δεν έχουμε την δυνατότητα να αγοράσουμε ένα δεύτερο, φροντίζουμε να αδυνατίσουμε, θεωρώ ότι πρέπει το συντομότερο δυνατό να μπει η ανθρωπότητα σε μια διαδικασία "αδυνατίσματος" των υπερβολικών υλιστικών της επιθυμιών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου