Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2009

ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΕΜΨΥΧΩΣΕΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ (ΑΡΧΕΙΟ ATHENS24)

Η διαμάχη στον εκδοτικό χώρο είναι η πιο πρόσφατη διάσταση της περιβόητης υπόθεσης Ζαχόπουλου. Την ώρα που τα ελληνικά λιμάνια ανοίγουν διάπλατα τις πύλες της χώρας στους ιδιώτες και η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται στα πρόθυρα της ύφεσης, με χαρακτηριστικά ενός μίνι κραχ, όπως επισημαίνουν οι αναλυτές, το ελληνικό κοινό έχει χωριστεί σε "φιλοτριανταφυλλοπουλικούς" και "φιλοαναστασιαδιακούς" και κονταροχτυπιέται σε καφενεία, σπίτια, γυμναστήρια και χώρους εργασίας, για το ποιος από τους δύο υποτίθεται ότι απέκτησε με νομιμότερο τρόπο την μεγάλη περιουσία του .

Αλλά να ήταν μόνο αυτό; Τα τηλεοπτικά πάνελ έχουν γεμίσει με δημοσιογράφους και διευθυντές εφημερίδων και οι πολιτικοί σε μια γωνία, παριστάνουν πλέον, ελλείψει ρόλου, τους δημοσιογράφους, ανίσχυροι, σχεδόν αφηρημένοι, χωρίς αυτοπεποίθηση και αίγλη, παρεμβαίνοντας στις συζητήσεις μόνο και μόνο για να θέσουν καμιά ερώτηση στον δημοσιογράφο- αντικείμενο του ενδιαφέροντος-, άντε και στην καλύτερη των περιπτώσεων να σχολιάσουν κατά το δοκούν, και πάντα στα τάιμ άουτ της συζήτησης, την δύσοσμη επικαιρότητα, λαϊκίζοντας με τον πλέον παρωχημένο τρόπο περί απολύτων ευθυνών της αντίπαλης πολιτικής παράταξης στη δημιουργία αυτού του κλίματος.

Την ίδια ώρα μάλιστα που η άποψη του κόσμου για την αναξιοπιστία των πολιτικών δείχνει να παγιώνεται επικίνδυνα, και οι ίδιοι να μην έχουν τα κουράγια να αντισταθούν στην γιγάντωση των ΜΜΕ, η ευφάνταστη σεναριολογία, δευτεροκλασάτων, και τριτοκλασάτων συνήθως, τηλεοπτικών δημοσιογράφων, απειλεί ευθέως και την ήδη εύθραυστη αξιοπιστία και της ίδιας της δημοσιογραφίας.

Το βέβαιο είναι ότι μετά και τον κάματο της συγκεκριμένης αποκρουστικής τηλεοπτικής συγκυρίας, ούτε ο Θέμος Αναστασιάδης θα φαίνεται τόσο συμπαθητικούλης στην κοινή γνώμη ούτε ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος κατά τον ίδιο τρόπο πειστικός με το παρελθόν. Αλλά θα υπάρχουν και άλλες συνέπειες πολύ πιο δραματικές από τις προαναφερθείσες, όπως η επιβεβαίωση της εμπλοκή της δημοσιογραφίας στο τεράστιο θέμα της διαπλοκής που θα έχει πλέον νομιμοποιηθεί από τους ίδιους τους δημοσιογράφους που μοιάζουν σήμερα να αρνούνται τον ίδιο τους τον εαυτό για να γίνουν κάτι λιγότερο από αυτό που αντιπροσωπεύουν. Η δραματικότερη ωστόσο επίπτωση για την εγχώρια δημοσιογραφία θεωρώ ότι θα αφορά την ταύτισή της στη συνείδηση του κόσμου με έναν πακτωλό χρημάτων αμφίβολης συνήθως προέλευσης και την καθολικότερη επιβεβαίωση της απλής αίσθησης ότι όλοι για το κουμάντο τους μοχθούν και για τίποτα παραπάνω, η οποία πιθανότατα θα αποκτήσει πλέον κάποιο βαθμό βεβαιότητας. Όσο δε για τους πολιτικούς μας, γεννήματα της αναξιοκρατίας άλλωστε πολλοί εξ αυτών, φαίνεται σε μεγάλο βαθμό, να περιορίζονται σε έναν ρόλο αρκούντως απογοητευτικό: Εκείνον δηλαδή μιας γλάστρας πολυτελείας, με ευφράδεια και άποψη, που όμως δεν έχει ούτε το απαραίτητο κουράγιο να την εκφράσει, αλλά ίσως ούτε και την βούληση. Κι έτσι μοιάζουν επικοινωνιακά τόσο ξέμπαρκοι στις εν λόγω συζητήσεις που θα έπρεπε να μπούμε ρεαλιστικά σε πολύ ανησυχητικές σκέψεις βλέποντάς τους σαν ξέπνοους και αποκαρδιωμένους πρωταγωνιστές των τάιμ άουτ του δημόσιου διαλόγου.

Εν κατακλείδι, θεωρώ ότι όποιος δεν έχει ήδη την δυνατότητα να αντιληφθεί ότι η βαθμιαία απαξίωση της Δικαιοσύνης, της Πολιτικής και του πολιτικού κόσμου, θα οδηγήσει σταδιακά και σε μια αντίστοιχου μεγέθους απαξίωση της δημοσιογραφίας και των Μέσων, αλλά και ξεχωριστά της δουλειάς που ο καθένας από εμάς κάνει για να εξασφαλίσει τα προς το ζην του, μπορεί να συνεχίσει να συκοφαντεί χωρίς στοιχεία, να σπέρνει αδιασταύρωτες πληροφορίες, να λοιδορεί, να σκαρώνει ευφάνταστα σενάρια. Ώσπου τελικά η απογοήτευση του κόσμου για όλους και για όλα να οδηγήσει πιθανότατα στην αποκρυστάλλωση της ματαιότητας και στην επίκληση ενός "κοινωνικού απορρήτου" που θα εκφραστεί με αποχή τόσο από την τηλεόραση, την πολιτική, τις μελλοντικές εκλογικές αναμετρήσεις, όσο και από τις θεσμοθετημένες υποχρεώσεις του πολίτη προς την Πολιτεία και το κράτος.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου