RED ROAD

ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ :Η Jackie είναι μια λιγομίλητη, απρόσιτη γυναίκα που ζει στην Γλασκόβη. Ο χρόνος της πληκτικά μοιράζεται ανάμεσα στην μοναχική της ζωή στο σπίτι και την εξίσου μοναχική της δουλειά στο κέντρο ελέγχου της αστυνομίας. Εκεί, όπου, καθισμένη με τις ώρες μπροστά σε εκατοντάδες μόνιτορ παρακολουθεί, καθημερινά, την τεμαχισμένη θέα, της πλημμυρισμένης από κάμερες πόλης, ειδοποιώντας την άμεση δράση, όποτε οι συνθήκες το απαιτούν.

Χιλιάδες ασήμαντα, αδιάφορα, καθημερινά περιστατικά περνούν μπροστά από το προσηλωμένο βλέμμα της μέχρι να συμβεί κάποιο γεγονός που να αξίζει τον κόπο να αναφερθεί. Έχει όμως και κάποια θέματα αγαπημένα που παρακολουθεί με προσωπικό ενδιαφέρον και συμπόνια.

Η προσωπική ζωή της γυναίκας μοιάζει εντελώς ανύπαρκτη, οι φιλικές της σχέσεις φευγαλέες και οι συγγενείς αποκλεισμένοι με φροντίδα από την ζωή της, ώστε μόλις και μετά βίας να ακούγεται η εξασθενημένη φωνή τους.

Ένας εραστής, συνάδελφος της, την συναντά μία φορά στις δύο εβδομάδες για μια σύντομη ερωτική συνεύρεση πάντα στο παρκαρισμένο σε κάποια ερημική περιοχή αυτοκίνητο του.

Κάποια μέρα, που η Jackie επιτελεί με μηχανική αφοσίωση το καθήκον της, θα παρακολουθήσει, σε ένα από τα μόνιτορ, ένα περιστατικό που θα την ταράξει και θα κινητοποιήσει ενδόμυχα μέσα της ξεχασμένες δυνάμεις και επιθυμίες:
Μια σύντομη καταδίωξη με ερωτική κατάληξη σε μια σκοτεινή ερημική περιοχή της πόλης
Στο πρόσωπο του πρωταγωνιστή η Jackie θα αναγνωρίσει κάποιον πρώην κατάδικο, προσφάτως αποφυλακισμένο, του οποίου τις κινήσεις
έκτοτε θα παρακολουθεί στενά, συνεπαρμένη λες από ένα καινούργιο ενδιαφέρον, απορροφημένη από τις πληκτικές μικροπαρανομίες του, παραμελώντας, κάποιες φορές σοβαρά "παραβατικά" περιστατικά.

Η Andrea Arnold αφηγείται μια ιστορία μοναξιάς, φόβου και εκδίκησης, χωρίς να υπογραμμίζει κανένα από τα τρία συστατικά της.

Απεικονίζει έναν κόσμο στον οποίο ο "Μεγάλος Αδελφός" φανερώνει ένα στοργικό και κοινωνικά λειτουργικό πρόσωπο και οι άνθρωποι, υπό το αδυσώπητο βλέμμα του παραμένουν μόνοι και ανυπεράσπιστοι.

Με βλέμμα ψυχρό και πλάνα σε συνεχή κίνηση μας εισάγει από τις πρώτες κιόλας εικόνες μέχρι το τέλος σχεδόν της ιστορίας σε ένα κανάλι απορίας σχετικά με την βασική επιδίωξη της ηρωϊδας, που αν και θεωρείται σεναριογραφικά αντισυμβατικό, διατηρεί ζωντανό το ενδιαφέρον του θεατή.

Η λύση, ωστόσο, του δράματος, που πραγματοποιείται με την όψιμη αποκάλυψη των προθέσεων της Jackie, οδηγεί την ιστορία σε μια απότομη και απογοητευτική διάψευση των δημιουργημένων με σχολαστικότητα προσδοκιών.

ΧΑΡΗΣ: Κατάλαβα. Η ταινία δεν σου άρεσε και βρίσκεσαι στην δύσκολη θέση να το παραδεχτείς. Τι απειρία, θέε μου! Φαντάζομαι πόσο υπέφερες το βράδυ που την έβλεπες προκειμένου να βρεις τα λόγια να το εξηγήσεις αυτό στους αναγνώστες. Ήταν μια δύσκολη νύχτα εε; Η προσωπική σου "νύχτα των Ιμίων". Μια κρίση που δεν ήσουν έτοιμος να διαχειριστείς.
Μην ξεχάσεις, μόνο, να ευχαριστήσεις του Αμερικανούς για τον κινηματογράφο τους!

Καθ όλη την διάρκεια της ιστορίας αναρωτιέσαι, προς τα που η σκηνοθέτιδα οδηγεί το πράγμα, ποιος είναι ο πυρήνας του δράματος, και ποιες είναι οι επιδιώξεις τις ηρωϊδας της, και από τις πολλαπλές ενδεχόμενες καταλήξεις της ιστορίας που αστραπιαία περνούν από το μυαλό σου, συμβαίνει τελικά αυτή που αμέσως απέρριψες σαν εξαιρετικά κοινότυπη.

Η απουσία μουσικής, για ένα κοινό που έμαθε να την αποζητά σε σκηνές συναισθηματικής έντασης, αποστείρωσε την ταινία από το συναίσθημα που το θέμα της έκρυβε, οι παράξενοι, ωστόσο, αλλά αυτοσχέδιοι και καθημερινοί ήχοι που την πλημμύριζαν, της προσέδωσαν μια υφή πρωτογενούς γνησιότητας.