Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009

ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΜΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΙΝΗΣΗ (ΑΡΧΕΙΟ ATHENS24)

Υπάρχουν περίοδοι στην ιστορία του ανθρώπινου είδους, που ευνοούν και προκρίνουν τις πολιτικές αλλαγές και την δημιουργία νέων προτύπων, ιδεών και αντιλήψεων, στο χώρο της πολιτικής, της κοινωνίας, του πολιτισμού. Υπάρχουν, βεβαίως και άλλες που το αποτρέπουν. Σ αυτή τη δεύτερη κατηγορία μοιάζει να ανήκει η σημερινή, όπου όλα φαίνονται ακούνητα, βαλτωμένα, ακινητοποιημένα στη θέση τους εδώ και πολλά χρόνια και κάθε προσπάθεια δημιουργίας μιας αίσθησης κινητικότητας αντιμετωπίζεται με σκεπτικισμό και καχυποψία από τους πολίτες. Βέβαια, προκειμένου να ερμηνεύσουμε την υπάρχουσα κατάσταση, θα ήταν λανθασμένος κι αποπροσανατολιστικός χειρισμός να ρίξουμε το βάρος της ευθύνης σε πράγματα αφηρημένα, ασαφή και εκτός του πεδίου των άμεσων προσωπικών μας ευθυνών. Με λίγα λόγια, αυτό σημαίνει ότι, το αίτημα για νέα πράγματα και αλλαγές σε όλα τα επίπεδα, που θα επιφέρουν και μια νέα αντίληψη σχετικά με την κοινωνική πραγματικότητα και την οικονομική ανάπτυξη, πιθανότατα προτρέχει των πραγματικών απαιτήσεων της κοινωνίας, στα έγκατα της οποίας θεριεύει διαρκώς η σύγκρουση ανάμεσα σ αυτά που θέλουμε κι αυτά που φοβόμαστε να χάσουμε. Έτσι, οι πολίτες, δεν φαίνονται στην πραγματικότητα έτοιμοι να πρωτοστατήσουν στη γέννηση μιας νέας εποχής, που θα διαθέτει πιο ανθρώπινα χαρακτηριστικά για όλους, μέσα από τον αυτοπεριορισμό και την εθελοντική λιτότητα, που όλα τα στρώματα της κοινωνικής ιεράρχησης αναλογικά θα υποστούν προκειμένου να φτάσουμε σε ένα υψηλό επίπεδο, ανεκτικότητας, κοινωνικής ισότητας και ευημερίας για όλους, διασφαλίζοντας ταυτόχρονα, το βιώσιμο του πλανήτη και για τις επόμενες γενιές.
Εν κατακλείδι, μια εποχή μετάβασης σε μία άλλη, μοιάζει συχνά μ αυτόν που πρόσφατα έχει χωρίσει και που, στην πραγματικότητα, και θέλει και δε θέλει να κάνει το επόμενο βήμα. Τα κεκτημένα της, δεν είναι λίγα, αλλά ούτε και αρκετά, σε μια περίοδο μάλιστα που οι αχαλίνωτες δυνάμεις του κέρδους ασκούν αφόρητες ψυχολογικές πιέσεις, εμβαθύνοντας με περίσσιο θράσος στην άβυσσο των ανθρωπίνων αναγκών, δημιουργώντας διαρκώς συνθήκες ακόρεστης δίψας στην αναζήτηση υλικών αγαθών και αποκτημάτων. Ο δρόμος είναι μακρύς, αλλά ήδη βρίσκεται κάτω από τα πόδια μας!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου