Η ιστορία αποδεικνύει ότι οι ουτοπίες του παρελθόντος αποτελούν την πραγματικότητα του σήμερα και πως ό,τι κάποτε χαρακτηριζόταν ουτοπικό στην εποχή μας μοιάζει αυτονόητο. Αυτή είναι μάλλον η μοίρα του ανθρώπου, να ενσαρκώνει δηλαδή η μια γενιά τις πιο ουτοπικές ονειροπολήσεις των προηγούμενων. Όλες οι ουτοπίες ωστόσο που κατάφεραν να γίνουν πραγματικότητα αποδείχθηκε ότι εξυπηρετούσαν με τρόπο συνθετικό τις ποικίλες ανάγκες μιας κοινωνίας και ποτέ μιας κατηγορίας ανθρώπων. Υλοποιήθηκαν επειδή απαντούσαν με διαχρονικά σύγχρονο τρόπο στα προβλήματα και τις ανησυχίες κάθε διαφορετικής ανθρώπινης φύσης κι όχι απλά επειδή το ονειρεύονταν κάποια τμήματα της κοινωνίας.
Είμαι της άποψης ότι το ίδιο συμβαίνει και με την πιο περιβόητη από τις ουτοπίες, τον Σοσιαλισμό. Αν εφαρμοστεί κάποτε, στο εύρος που τον οραματίστηκαν οι εισηγητές του, θα είναι επειδή θα εξυπηρετεί όλο το φάσμα των ανθρώπινων αποχρώσεων, με τρόπο που δεν θα καταδυναστεύει τα φιλελεύθερα πνεύματα σε βάρος των εφησυχασμένων, των δεκτικών σε γραμμές και καθοδηγήσεις. Θα είναι επειδή δεν θα εξισώνει αναξιοκρατικά τους ανθρώπους με κοινωνικά άδικο τρόπο, επειδή θα έχει θεμελιωθεί πάνω στα δικαιώματα της ελεύθερης έκφρασης, και διακίνησης ιδεών, επιλογής επαγγέλματος, προσανατολισμού, διαφοροποίησης και ανεκτικότητας. Επειδή θα είναι ένα σύστημα που θα έχει προβλέψει ότι κάθε άνθρωπος έχει την ανάγκη να κινηθεί με διαφορετική ταχύτητα και δεν μπορεί σε τελική ανάλυση να υπάρχει ένας ιδεολογικός μέσος όρος που να ρυθμίζει το πώς επιθυμεί ο καθένας να διαχειριστεί το προνόμιο της ζωής του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου