Η όμορφη μέρα φαίνεται από το πρωϊ υπογραμμίζει πολύ εύστοχα η παροιμία. Κατά τον ίδιο τρόπο και η ενδιαφέρουσα ταινία σε κερδίζει μόλις από τα πρώτα της λεπτά.
Η νέα δημιουργία του σημαντικού Άγγλου σκηνοθέτη Μάικ Λι αφορά στην οπτική που υιοθετούμε στη ζωή μας και η οποία καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την τύχη μας.
Στην υπόθεση, παρακολουθούμε την Πόπη, μια νεαρή δασκάλα, που διαπνέεται από έντονα αισθήματα αγάπης και ενδιαφέροντος για τους ανθρώπους και μια φωσφορίζουσα, πυκνή, θετική ενέργεια. Την ακολουθούμε στην αίθουσα όπου διδάσκει, στο μάθημα ισπανικού χορού της Παρασκευής, στο μάθημα οδήγησης με τον ιδιόρρυθμο και εξαιρετικά εσωστρεφή δάσκαλό της Σκοτ, στην παμπ που διασκεδάζει με τις φίλες της, σ ένα βιβλιοπωλείο, στην καθημερινότητά της.
Η Πόπη δεν κάνει ποτέ μεγάλη προσπάθεια για να δείχνει αισιόδοξη, απλώς έχει απαλλάξει τη ζωή της από περιττά βάρη με συνέπεια να ανθίζει στο κεφάλι της μια διαρκής …άνοιξη. Το διαρκές χαμόγελό της είναι τόσο αντισυμβατικό και ανατρεπτικό, σ ένα κόσμο μουτρωμένων και τσιτωμένων ανθρώπων, που παρεξηγείται ως αφέλεια, έλλειψη σοβαρότητας και απρονοησία. Στην πραγματικότητα η Πόπι αφήνει το μυαλό της να αερίζεται από κάθε κατεύθυνση και ο βαθμός ελευθερίας που έχει κατακτήσει οφείλεται κυρίως στο γαλήνεμα των σκέψεών της. Όλοι και όλα όμως γύρω της, προσπαθούν να της κόψουν αυτό το χαμόγελο για να την βάλουν στον σωστό δρόμο, της δημιουργίας οικογένειας, της ασφαλιστικής κάλυψης, του αυστηρού προγράμματος και των υπερβολικών υποχρεώσεων. Η Πόπη όμως, έχει επιλέξει αυτόν τον τρόπο ζωής με απόλυτη επίγνωση, και αισθάνεται ευγνωμοσύνη για όλα όσα την κάνουν πραγματικά ευτυχισμένη.
Εξαιρετικά φινετσάτση και όμορφη η νέα ταινία του Μάικ Λι, και το ηχόχρωμα με το οποίο πασπαλίζει το επίκαιρο μήνυμά της. Δεξιοτεχνική, φροντισμένη σκηνοθεσία, απαλλαγμένη, όμως από κάθε φορμαλιστική υπερβολή. Σ αυτό συμβάλλει και η χαλαρότητα με την οποία αντιμετωπίζει το θέμα του, η παιχνιδιάρικη μουσική καθώς και το γεγονός ότι φέρνει σε πρώτο πλάνο τους χαρακτήρες του, συνθέτοντας ένα παζλ προσωπικοτήτων, που ευνοεί τον αρχικό του στόχο, που δεν είναι άλλος από το να καταδείξει πως η θετική, αισιόδοξη, δροσερή αύρα αντιμετωπίζεται στην εποχή μας από κάποιους ως απειλή και από κάποιους άλλους ως μια πηγή ακραίων παρεξηγήσεων. Ευτυχώς, όμως, που υπάρχουν και οι παρέες για να ψυχαναλυόμαστε. Απολαυστικά πειστική η Sally Hawkins στο ρόλο της Poppy.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου