Πίνακας: Joseph Mallord William Turner.
Στην ανοιξιάτικη βροχή, μια νέα αρχή, δεν μας στεγνώνει
αλεξικέραυνο η σιωπή, μα ο καημός, μας κεραυνώνει
ζήτημα θέτεις αντοχής, του σκεπτικού, που μας ενώνει
σχεδόν το αναθεωρείς και λες με μια συγνώμη:
"Μπροστά στη θέα του γκρεμού, δε βλέπεις τι σιμώνει
κι ανοίγεις αδιάφορα φτερά σαν το παγόνι
μα φύτρωσαν στα πόδια μου "φτερά Ερμή" και χιόνι
και τώρα όλοι οι δρόμοι σου με διώχνουν απ τη Ρώμη"
Χρυσό… στο στήθος σου φοράς, και ξεγελάς, αγωνοδίκες,
τις κούρσες πρώτη παρατάς, λιποθυμάς πριν απ τις νίκες
ο κρότος της εκκίνησης, σε βρήκε, πάλι, να με κλέβεις
πάνω στο "βάθρο της στιγμής" απ τη συγκίνηση αρρωσταίνεις
"Μπροστά στη θέα του γκρεμού, δε βλέπεις τι σιμώνει
κι ανοίγεις αδιάφορα φτερά σαν το παγόνι
μα φύτρωσαν στα πόδια μου "φτερά Ερμή" και χιόνι
και τώρα όλοι οι δρόμοι σου με διώχνουν απ τη Ρώμη"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου