ΑΣΤΕΓΟΙ ΚΑΙ ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Ακούς συχνά απόψεις που θεωρούν ότι οι αλλαγές που μπορεί να έχει επιφέρει η παγκόσμια οικονομική κρίση στη ζωή μας είναι αμφισβητήσιμες. Λένε, μάλιστα, κι αρκετές φορές δικαιολογημένα, ότι κρίση προϋπήρχε στην Ελλάδα ακόμα κι όταν ζούσαμε καλύτερα και θα υπάρχει για όσα χρόνια δεν αλλάζουμε τις δομές μας. Παράλληλα βλέπεις ολόκληρους πεζόδρομους με καταστήματα που έχουν βάλει λουκέτο, συνέπεια περισσότερο θεωρώ της απουσίας οικονομικού μοντέλου και σχεδιασμού παρά οποιασδήποτε εισαγόμενης κρίσης, αλλά και κάπου κάπου να ξεφυτρώνουν νέες μικρές επιχειρήσεις στη βάση άλλοτε κάποιας πρωτότυπης ιδέας και άλλοτε της πεπατημένης. Για να τελειώνουμε με το παραπάνω θεωρώ πως ακόμα και στην πιο δυνατή οικονομία του κόσμου να ανοίξεις μια επιχείρηση, χωρίς έρευνα, δίπλα σε παρόμοιες επιχειρήσεις με παραπλήσια προϊόντα, θα έχεις όλες τις πιθανότητες να επιτύχεις εις βάρος σου.

Έτσι έχει μέσες άκρες η κατάσταση.
Εντούτοις, αν εξαιρέσουμε το ψυχολογικό σκέλος και τη δραματοποίηση των ημερών, και φυσικά το απότοκό τους, που είναι η κάθετη πτώση που παρατηρείτε στον τζίρο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων η κρίση φαίνεται να μην έχει αγγίξει δραματικά, μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού, τουλάχιστον εκείνα που κατάφεραν να διατηρήσουν τις θέσεις εργασίας που κατείχαν. Κι αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας συνθήκες ανέχειας και απόγνωσης βιώνει ο λαός της Αϊτής και όχι της Ελλάδας.

Παράλληλα δεν πρέπει να αγνοούμε ότι σε πολλές περιπτώσεις υπήρξαν προσπάθειες της εργοδοσίας να εκμεταλλευθεί τη συγκυρία για να ελαστικοποιήσει τις εργασιακές σχέσεις οι οποίες άλλοτε έπεσαν στο κενό, και άλλοτε ευοδώθηκαν, για να δώσουν τελικά στους εμπνευστές τους ένα καλό μάθημα πολιτικής οικονομίας και μάνατζμεντ μέσω του αρνητικού αντίκτυπου που επέφεραν στην αποδοτικότητα των εργαζομένων άρα και στους συντελεστές παραγωγικότητας της επιχείρησης. Αυτοί όμως που πραγματικά βιώνουν πέρα από κάθε ψυχολογισμούς τις συνέπειες της δύσκολης συγκυρίας είναι οι άστεγοι και τα αδέσποτα..

Αυτό άλλωστε καταμαρτυρούν έγκυρες και οργανωμένες έρευνες της κοινής γνώμης που αποδεικνύουν ότι κατά τη διάρκεια των περιόδων ύφεσης σπάνια οι άνθρωποι στρέφουν το ενδιαφέρον τους στους συνανθρώπους τους που έχουν απορριφθεί από το σύστημα και στα πλάσματα που επιβιώνουν στο αφιλόξενο αστικό περιβάλλον.