Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2010

ΕΜΠΑΤΗ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟΥ

Ξεραΐλα και μαυρίλα μια στυφή ανατριχίλα/ χάδια στέρφα, σαν ξαδέρφια σαν θανάτου μαύρα ντέφια/ τα παιδιά, και τα εγγόνια ζουν στο σπέρμα σου ακόμα/ πνίγεις την αμφιβολία σε μια άδολη εμπειρία

Τ ουρανού το φιλέτο στου καφέ σου το σκέτο/ τα κλισέ χαμουρεύεις με το Νίτσε χορεύεις/ σε περίοπτη θέση αετό έχεις δέσει/ Προμηθέα δεσμώτη και του τρως το συκώτι

Μα αυτό που μας τσακίζει σαν πλίνθινα διώροφα και μας εξασθενίζει σπαρακτικά ομοιόμορφα/ είναι η "έκρηξη" που μοιάζει με ορατότητα τυφλού και να μετέχουμε προστάζει στην έκπληξη του διπλανού

ένα ψήγμα αγάπης ροκανίδι απάτης/ το ναό σου γκρεμίζεις και μια έπαυλη κτίζεις /φιλαρέσκεια νιότης δε μεθάει ο πότης/ το φευγιό σε λιανίζει και το μέσα σου ερίζει

Μια σταλιά παρακάτω ξύσε κι άλλο τον πάτο/ ορυκτό η αγάπη που πλουτίζει το γιάπη /τα μαλλιά σου σαπίζουν και τα μάτια σου ασπρίζουν /εμπάτη πεπρωμένου το φτερό του ανέμου

Μα αυτό που μας τσακίζει σαν πλίνθινα διώροφα και μας εξασθενίζει σπαρακτικά ομοιόμορφα/ είναι η "έκρηξη" που μοιάζει με ορατότητα τυφλού και να μετέχουμε προστάζει στην έκπληξη του διπλανού

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου