Υπάρχεις μέσα μου ακόμα
σαν το κόκκινο σάλι
που αφήνει ενέχυρο
ο ήλιος στον ουρανό όταν δύει
και χαρτοπαίζει με τους πλανήτες
σ’ ένα σκοτεινό τραπέζι
για να το πάρει πάλι πίσω
ρισκάροντας αυτό που αγαπάει
για να το αποκτήσει περισσότερο
και σαν αφιέρωμα που επιστρέφεται
σ’ έναν αμαρτωλό πιστό
κι εκείνος το πετάει θυμωμένος
στο δαίμονα που ζητιανεύει
μπροστά στην πηγή του ναού
ψιθυρίζοντας, πως το μόνο που
του απομένει πια είναι
το βαρετό φως του μεσημεριού .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου