Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2010

ΠΡΟΑΓΓΕΛΟΙ

Λίκνο, πουκάμισο, λινό, απλωμένο στο βυζαντινό ξεσπόριασμα της άνοιξης
μέσα στη γαλήνη της απέραντης θλίψης. Όμορφα ξεσπάσματα
του πέτρινου δειλινού, που ξεχωριστά ακροάται το ρετσιτατίβο των τριζονιών της πρώτης
μαγιάτικης σποράς, από εκείνο του έρημου νότου. Και οι σκιές των πλατανιών, άναρχες, σαν κιγκλιδώματα που πέφτουν από την ορμή
των πρώτων αιτημάτων της νιότης, για ελεύθερη διακύμανση των παραπτωμάτων, βαθαίνοντας τα χαράγματα των νεφαρίων προσδοκιών που γεννά η φύση

Ωστόσο, μια ζωγραφιά, πάνω στην πράσινη άμμο, που σχεδιάζει η άδρομη
σκιά ετούτου του σπιτιού,
και μαγνητίζει για την ώρα το κύμα στους πρόποδες της θάλασσας, μοιάζει να έχει εντός της, δυο απόρθητες αποστεωμένες μορφές.

Δυο επισκέπτες, με κατάμαυρα μαλλιά και κίτρινα φουλάρια σφιχτά δεμένα
στους σβέρκους που αχνίζουν. Δυο παραβάτες της πλήξης τους, που ρεμβάζουν,
κοιτώντας την προοπτική της κατηφόρας από τα παράλια της κουρτίνας που παραμέρισαν.
Αυτήν την κορυφογραμμή του νόστου, που ακολουθεί παντού τις σκιές της σαν να γυρεύει για κάποια αδιάσειστη απόδειξη της σάρκας τους.

Λαμπιόνι, καταμεσής της αυγουστιάτικης κασέλας, γεννάει το
αστραφτερό πολειφάδι μιας σκούνας, που λοξοδρόμησε απόψε
για να γίνει μια από τις φτερούγες που φτάνουν αχάραγα στην καρδιά της θεράπαινας νύχτας και ομονοούν,
προτού την πρώτη συνεδρίαση των φυλάρχων του σκότους:

Τα γεγονότα είναι προάγγελοι των προαισθημάτων.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου