Βαθιά στον κήπο της ζωής
χωλαίνει ένα αγγελούδι
μιας ιδιαίτερης οσμής
ψάχνοντας το λουλούδι
τριάντα χρόνια γέρναγε
χωρίς να υποχωρήσει
κανένα δεν το μέθαγε
δεν το χε συγκινήσει
η χειμωνιάτικη οροφή
ξεκλείδωσε μια μέρα
«είναι η ύλη Κυριακή
και η ψυχή Δευτέρα»
του λέει: «γέρασες πολύ
κι έμαθες τόσα λίγα
νόημα είναι η στροφή
που τρέλανε την πυξίδα
το άθροισμα των μυρωδιών
είναι αυτό που ψάχνεις
κι η αλληλουχία των καιρών
ο οίστρος μιας αράχνης
ο χρόνος που μας έσπειρε
δεν έρχεται, ούτε φεύγει
απλώνεται σα θάλασσα
που ένας τυφλός αρμέγει…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου