Το “αλάνθαστο” ένστικτο του Έλληνα έδρασε και πάλι. Η εξ ανατολών ορμώμενη φλέβα του αντήχησε και πάλι χθες βροντερά, στέλνοντας ένα ξεκάθαρο μήνυμα στην Ευρώπη: Είμαστε ανατολή και θα παραμείνουμε ανατολή. Δε θα ασχοληθώ καθόλου με τα προκριματικά της Eurovision, αν και κατά τη χθεσινή βραδιά ακούστηκαν και μερικά τραγούδια τουλάχιστον αξιοπρεπή. Από αυτά που θα μπορούσαν να προκαλέσουν μια μικρή ρωγμή στο ελληνικό στερεότυπο του, όπα όπα-ραχατιού, και της υποτιθέμενης νέας αρχής με τους παλιούς πάντα όρους.
Θα ασχοληθώ μονάχα με το μήνυμα που εκπέμπουμε ως χώρα σε μια ευαίσθητη συγκυρία, όπου τα βλέμματα της Ευρώπης είναι στραμμένα επάνω μας, όχι μονάχα για να αποδείξουμε ότι μπορούμε να προσαρμοστούμε στους κανόνες του οικονομικού παιχνιδιού, αλλά κυρίως ότι μπορούμε να εξάγουμε ένα διαφορετικό πρόσωπο από αυτόν τον κιτς αχταρμά που υποστηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις ως νεοελληνικό πολιτισμό. Σ αυτό το πνεύμα, λοιπόν, το τραγούδι που επέλεξε το ελληνικό κοινό για να εκπροσωπήσει τη χώρα σ ένα διεθνή διαγωνισμό, ένα ποτ πουρί, από παλιές δοκιμασμένες ελληνικές εμφανίσεις, εκτός από κάκιστο και προσβλητικό για την αισθητική οποιουδήποτε νοήμονος ανθρώπου και απογοητευτικό για τους δημιουργικούς μουσικούς του τόπου, συμπυκνώνει και όλες εκείνες τις “αρετές” που δικαιολογημένα μας χρεώνουν οι λαοί της Ευρώπης.
Δεν πάν να κόψουν το σβέρκο τους, όμως, όλοι αυτοί; Εμείς με όπα όπα γεννηθήκαμε και έτσι θα συνεχίσουμε να πορευόμαστε, για να επιβεβαιώνουμε κάθε φορά στην πράξη, ότι κάθε δήθεν, προσβλητικό δημοσίευμα εναντίον της χώρας μας διαθέτει μια ξεκάθαρη βάση αλήθειας, που δεν τολμάμε να παραδεχτούμε.
Προσωπικά ελπίζω πως η ελληνική συμμετοχή θα καταβαραθρωθεί σ αυτό το διαγωνισμό, αν και ποτέ δεν ξέρεις. Καμιά φορά οι Ευρωπαίοι αποδεικνύονται ιδιαίτερα γενναιόδωροι με τους λαούς που τους διασκεδάζουν, ιδιαίτερα με τους αρκουδιάρηδες που χτυπάνε το ντέφι για να λικνιστεί η αρκούδα τους σε ανατολίτικους ρυθμούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου