Τρίτη 1 Ιουνίου 2010

Δαβίδ εναντίον Γολιάθ


Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες μορφές ιδεολογικής τρομοκρατίας που ασκούνται στον κόσμο. Το να στοιχειοθετήσει κανείς σήμερα αυστηρή κριτική στο Ισραήλ για την εγκληματική πολιτική που εφαρμόζει στην περιοχή μοιάζει με το να εκτοξεύει ένα βέλος στον αέρα για να καρφωθεί μετά από λίγη ώρα στο έδαφος.
Υπό αυτές τις συνθήκες, έχουμε από τη μεριά κάποιες φωνές, προσκείμενες στον αγώνα του παλαιστινιακού λαού, να αυτολογοκρίνονται υπό το φόβο της ταύτισης με την παραδοσιακή αντι-σημιτική προπαγάνδα και από την άλλη τα μνημόνια ανοησίας των φασιστών που συμβάλλουν τα μέγιστα στην ισχυροποίηση των σύγχρονων ισραηλινών θέσεων.
Έτσι, μια αλυσιδωτή αντίδραση εσφαλμένων αποκρίσεων προκαλείται κάθε φορά που μια ψύχραιμη φωνή αντιτίθεται στην εγκληματική αδιαφορία της διεθνούς κοινότητας και κάποια ψήγματα αλήθειας στις συνομοσιολογικές θεωρίες που κατακλύζουν τον κόσμο γίνονται από όλο και περισσότερους ορατά.
Η πραγματικότητα είναι ότι μ αυτά και μ αυτά, κανείς δεν τολμά σήμερα να αγγίξει το Ισραήλ. Αυτό σημαίνει ότι πολύ απλά δόθηκε στη χώρα αυτή το προνόμιο να κόψει και να ράψει το μεσανατολικό ζήτημα στα μέτρα της, εξυπηρετώντας αποκλειστικά τα δικά της συμφέροντα στην περιοχή.
Παράλληλα, η ενοχική δύση, υπακούει τυφλά και στα χρηματοπιστωτικά λόμπι που λαδώνουν την παγκόσμια οικονομική μηχανή ώστε το δράμα του παλαιστινιακού λαού να φτάνει σήμερα τόσο εξασθενημένο στ αφτιά και τις ψυχές μας ώστε να αρνούμαστε να συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος της αδικίας.
Την ίδια ώρα, φορείς ρατσιστικής και εθνοπατριωτικής ανοησίας συστρατεύονται αυθορμήτως γύρω από αρθρογράφους που δεν απευθύνθηκαν ποτέ σ αυτούς ακυρώνοντας κάθε ισχύ της κριτικής που ασκείται.
Αλλά και συνολικά σε επίπεδο διεθνούς πολιτικής κανείς δεν τολμά να αγγίξει το Ισραήλ, που μοιάζει να έχει διαμορφώσει γύρω του μια ασπίδα στρατιωτικής, πολιτικής και ιδεολογικής ισχύς, ικανής να αποκρούσει οποιαδήποτε κατηγορία.
Η ναζιστική θηριωδία συνέβαλε τα μέγιστα στην βαθμιαία ισχυροποίηση των θέσεων του και οι σημερινοί υπερασπιστές της εξωραΐζουν κάθε έγκλημα που συντελείται στη Μέση Ανατολή.
Δεν θα ήταν υπερβολή τελικά αν λέγαμε ότι σχεδόν κάθε χρονιά μια συγκινητική ταινία για το εβραϊκό ολοκαύτωμα έρχεται για να υπενθυμίσει σε όλους μας το ιδεολογικό άλλοθι όλων αυτών των εγκλημάτων και τους λόγους για τους οποίους η διεθνής κοινότητα αναγκάζεται σήμερα να επιτρέπει στο Ισραήλ να μετέρχεται κάθε πρακτικής προκειμένου να φροντίζει για την ασφάλεια και την ευημερία του λαού του.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου