Τετάρτη 9 Ιουνίου 2010

Aναντικατάστατος


Λένε με έπαρση οι υπερασπιστές της βιομηχανοποίησης του ανθρώπινου είδους ότι τα νεκροταφεία είναι γεμάτα με αναντικατάστατους. Δεν μας λένε όμως από ποιους ακριβώς έχουν αντικατασταθεί όλοι αυτοί οι πεθαμένοι για να βρισκόμαστε σήμερα στο σημείο να ψάχνουμε με το κυάλι κάτι που ακόμα να έχει παραμείνει όρθιο στην ελληνική κοινωνία. Και στον αθλητισμό, μια οντότητα ασύμβατη με το life style της εποχής και την ευκαιριακή και την ιδιοτελή υποστήριξη ενός συλλόγου.

Η περιπέτεια του Ηρακλή αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του τι ακριβώς συμβαίνει στο σημερινό κόσμο κάθε φορά που ένας οργανισμός μένει εκτεθειμένος στα αμέτρητα αρπακτικά που παράγει το σαθρό ελληνικό σύστημα. Αυτό που μου προκαλεί όμως πραγματικά εντύπωση είναι η σιωπηλή συνομωσία των ΠΑΕ που απαρτίζουν την Superleague, και που καταφέρνουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αν και καταχρεωμένες όπως αποκαλύπτει πρόσφατη έρευνα να λαμβάνουν την περιβόητη αδειοδότηση για τη συμμετοχή στο ελληνικό πρωτάθλημα. Η στάση τους απέναντι στην ομάδα της Θεσσαλονίκης είναι εκτός από μικροπρεπής, ύποπτη και βλακωδώς αντι αναπτυξιακή.
Στην περίπτωση του Ηρακλή, όπου για πρώτη φορά μετά από χρόνια περνάει στα χέρια φερέγγυων και αξιόπιστων ανθρώπων, αποδεικνύεται ότι ακόμα και μια μικρή πίστωση χρόνου, προκειμένου να μπει μια τάξη στο διοικητικό χάος που παρέδωσε η προηγούμενη διοίκηση, φαντάζει πολυτέλεια όταν οι άνθρωποι που καλούνται να αναλάβουν κινούνται μακριά από τα κέντρα αποφάσεων και τους διαδρόμους του ποδοσφαιρικού κατεστημένου. Όμως εδώ πρόκειται για έναν αγώνα υπέρ της δικαιοσύνης και της ισονομίας, μια ενδεχόμενη απώλεια του οποίου θα στοίχιζε αφάνταστα τόσο στον ελληνικό αθλητισμό, όσο και στην ελληνική κοινωνία. Διότι, ο Ηρακλής, ως υπερ-αιωνόβιος σύλλογος με απίστευτη προσφορά στον ελληνικό αθλητισμό και τους αντιστασιακούς αγώνες του ελληνικού έθνους, εκφράζει τμήματα του ελληνικού πληθυσμού, που αν και εφόσον υπέκυπταν στον κυνισμό που καλλιεργούν συλλήβδην, οι ισχυρές δυνάμεις του αθλητισμού, θα είχε υπάρξει ένα ισχυρό πλήγμα στην κοινωνική συνοχή. Με λίγα λόγια, αν απογοητευθούν και εγκαταλείψουν τον αθλητισμό, οι υπερασπιστές μιας ιδέας, όπως ο Ηρακλής, φορείς της αληθινής αγάπης προς ένα σωματείο, που δεν προσβλέπει σε κανενός είδους ανταπόδοσης, δεν υποκύπτει στις μόδες και τα ζητούμενα της εποχής, άλλη μια ιδέα αναντικατάστατη θα περνούσε αυτομάτως στο περιθώριο.
Γιατί, τελικά, αν γνώριζε το ελληνικό ποδόσφαιρο, πόσο πολύ χρειάζεται συλλόγους σαν τον Ηρακλή, απλά δεν θα ήταν το χειρότερο πρωτάθλημα της Ευρώπης με διαφορά από το επόμενο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου