Τρίτη 27 Ιουλίου 2010

Κρίσιμο τεστ για την κυβέρνηση


Έρχεται κάποια στιγμή στη ζωή όπου ακόμα και οι δοκιμασμένες συνταγές δεν σημειώνουν την ίδια επιτυχία που είχαν στο παρελθόν. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν είναι ακόμα ικανές να προκαλέσουν κάποιες συνέπειες με πολλαπλασιαστική μάλιστα ισχύ για το μέλλον.

Δεν θα αναφερθώ τόσο στον κλάδο του τουρισμού, που τον θεωρούμε, τρομάρα μας, ως την βαριά μας βιομηχανία, και που κάθε χρόνο τέτοια εποχή, τον κλαίμε τον μακαρίτη από κινητοποιήσεις σαν αυτή των φορτηγατζήδων που έχουν σαν στόχο την πρόσκαιρη ξεθεμελίωσή του για την επίτευξη συντεχνιακών και άλλων πολιτικών συμφερόντων.

Θα αναφερθώ όμως περισσότερο στους φουκαριάρηδες τους τουρίστες, που παίρνουν κάθε χρόνο τέτοια εποχή ένα αεροπλάνο ή ένα πλοίο για να έρθουν στη χώρα μας και να περάσουν λίγες ημέρες ξέγνοιαστες, μακριά από το άγχος της δικής τους καθημερινότητας και που ταλαιπωρούνται άδικα σε λιμάνια, αεροδρόμια και δρόμους από κάποιους κλάδους Ελλήνων επαγγελματιών που διαθέτουν ισχυρούς μοχλούς πίεσης και επιλέγουν πάντα την κατάλληλη εποχή για να πιέσουν την κοινωνία και κατ επέκταση την πολιτεία προς την εξυπηρέτηση των ανέγγιχτων συμφερόντων τους. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, λοιπόν, αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν πως είναι δυνατόν η χώρα που επέλεξαν να αφήσουν μέρος του εισοδήματός τους μεταξύ χιλιάδων άλλων υποψήφιων προορισμών να τους υποδέχεται μ αυτό τον τρόπο και γιατί σε γειτονικές χώρες, εργαζόμενοι με σαφώς χειρότερες αμοιβές από την Ελλάδα, δεν χρησιμοποιούν τον τουρισμό, για να αποσπάσουν από τις κυβερνήσεις τους περισσότερα οφέλη.

Πιθανολογώ ότι στο μυαλό τους δεν χωράει σαν πρακτική η απόφαση κάποιων ανθρώπων να στεγνώσουν την αγορά από καύσιμα και να δυσχεραίνουν τις μετακινήσεις την ώρα που βρίσκονται στην Ελλάδα εκατοντάδες χιλιάδες τουρίστες και που οι Έλληνες ετοιμάζονται να ξεκινήσουν τις ολιγοήμερες διακοπές τους. Σ αυτές τις διαστάσεις δεν υπάρχει σαν πρακτική σε καμιά από τις χώρες τους, όπου το συνδικαλιστικό κίνημα καταφέρνει με λιγότερο ακραίες δράσεις να πετυχαίνει αυξήσεις εισοδημάτων και κατακτήσεις εργασιακών δικαιωμάτων που στην χώρα μας, των αδιάλειπτων κινητοποιήσεων, φαντάζουν υπερφυσικές.

Όμως, φυσικά, τα στενά συντεχνιακά συμφέροντα στην Ελλάδα πάντα ξέρουν τι κάνουν, πότε πρέπει να ενεργήσουν, και πώς να πιέσουν για να επιτύχουν τους στόχους τους.

Από την άλλη, η περίπτωση των οδηγών φορτηγών και βυτιοφόρων ΔΧ, που εκτός από την τυπική αποστασιοποίηση από την εργασία τους προχωρούν και στον αποκλεισμό των δεξαμενών, την ώρα που συνεχίζεται η ταλαιπωρία των επιβατών στα αεροδρόμια λόγω καθυστερήσεων στις πτήσεις που προκαλεί η λευκή απεργία των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας, αποτελεί ένα δυνατό τεστ για την κυβέρνηση, η οποία έχει να αντιμετωπίσει μια σειρά από ζητήματα που προκύπτουν για ορισμένους κλάδους με το νομοσχέδιο για την απελευθέρωση των εμπορευματικών οδικών μεταφορών.

Έτσι, οι απαντήσεις που καλείται να δώσει απέναντι στις αντιδράσεις των επαγγελματιών που θίγονται με την απελευθέρωση των μεταφορών θα πρέπει να συγκερνούν ένα αίσθημα αποκατάστασης ορισμένων αδικιών με την αποφασιστικότητα να μην υποκύπτει σε εκβιαστικές πρακτικές που χρησιμοποιούνται ως μοχλοί πίεσης που στραγγίζουν την οικονομία και αποδομούν την έννοια της κοινωνικής αλληλεγγύης. Τελικά, κάποιοι κλάδοι, που βολεύτηκαν όλα αυτά τα χρόνια, σ ένα μοντέλο οικονομίας που τους εξασφάλιζε εισοδήματα με τον μικρότερο δυνατό ανταγωνισμό, πρέπει να συνειδητοποιήσουν πως πρέπει κάποια στιγμή να εφαρμοστούν και στην Ελλάδα, οι κανόνες λειτουργίας της αγοράς που ισχύουν σε όλες τις προηγμένες χώρες. Ώστε να δίδεται σε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους η δυνατότητα να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους στο επάγγελμα της επιλογής τους.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου