Όταν θίγεσαι μη σκορπίζεις μνήμες
μην ανοίγεσαι τόσο μακριά
κρύα θάλασσα όσα λόγια είπες
κι απλησίαστη πάλι η στεριά
Το μεγαλύτερο ιδανικό σου
είναι αγάπη μου ο εαυτός σου
γι αυτό σου λέω ή αναδιπλώσου
ή δε θα μ έχεις άλλο στο πλευρό σου
Όταν πνίγεσαι σε μια στάλα δίκιο
ξετυλίγεσαι όπως τα σχοινιά
όταν γίνεσαι στο φεγγάρι λύκος
τι θα ντύνεσαι στην αναποδιά
Το μεγαλύτερο ιδανικό σου
είναι αγάπη μου ο εαυτός σου
γι αυτό σου λέω ή αναδιπλώσου
ή δε θα μ έχεις άλλο στο πλευρό σου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου