ΤΟ ΜΕΤΡΟ

Κορίτσι με την έρημο στα μάτια
φωτίζεις νυχτωμένα μονοπάτια
γεμίζοντας συμπτώσεις τη ζωή σου
συμπτώσεις που τις φτιάχνεις μοναχή σου

Αγάπησες μια λάμψη που σε φτιάχνει
χωρίς να δοκιμάσεις αν υπάρχει
οι στίχοι που τους έγραψες σε καίνε
γιατί δεν αντιλήφθηκε τί λένε

Δε γνώρισες το μέτρο που τσακίζει
αυτό που στη ζωή μας δεν αξίζει
δε γνώρισες αλήθεια στην αγάπη
μα θά’ ρθει ο καιρός για να σου μάθει

Κορίτσι με την έξυπνη φωνή σου
που σέρνεις μίαν άγκυρα μαζί σου
γιατί φοβάσαι πως θα μείνεις μόνη
αν διώξεις τον καπνό που σε κυκλώνει

Δεν έχει μοναξιά στην ηρεμία
μα είναι του φιλιού η απουσία
αυτή που τη ζωή μας οδηγάει
σε δρόμους που ο έρωτας πονάει

Δε γνώρισες το μέτρο που τσακίζει
αυτό που στη ζωή μας δεν αξίζει
δε γνώρισες αλήθεια στην αγάπη
μα θα’ ρθει ο καιρός για να σου μάθει