Τα καλοκαίρια, κάθε Σαββατόβραδο, η κυρά Σούλα μερακλώνει με παλιά λαϊκά τραγούδια.. Πιάνει λοιπόν κι αυτή να τραγουδάει κατά τις 9 μόλις αρχίζει να νυχτώνει και δεν σταματάει πριν από τις 12. Συνεπώς, την ακούει κανείς, θέλει δε θέλει, σε περίμετρο ενός τετραγώνου. Γιατί έως εκεί εκτείνεται η καλοδουλεμένη φωνή της.
Η ανοχή της γειτονιάς στην περίπτωση της κα. Σούλας αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση. Είναι ωραίο να ακούς έναν άνθρωπο να τραγουδάει στο μπαλκόνι του, ακόμη και αν μετά από κάποιο χρονικό διάστημα αισθάνεσαι ότι σου παραβιάζει κάπως το απολύτως θεμιτό ανθρώπινο δικαίωμα του να μην επιθυμείς να ακούς κάποιον να τραγουδάει στο μπαλκόνι του για δύο και πλέον ώρες. Εν πάση περιπτώσει, κανείς δεν επρόκειτο να απαγορεύσει σε έναν άνθρωπο να τραγουδάει εκτός και αν ο ίδιος φαινόταν ανάξιος της ανεκτικότητας των υπολοίπων. Και η κα. Σούλα φάνηκε ακριβώς τέτοια. Μια φορά χρειάστηκα να δείξει ανεκτικότητα σε κάποιον γείτονά της και τα έκανε θάλασσα. Εκείνος ήθελε να αφήσει προσωρινά ένα έπιπλό του στην είσοδο της πολυκατοικίας μέχρι να έρθει το επιφορτισμένο με την αποκομιδή ογκωδών αντικειμένων συνεργείο του Δήμου για να το μαζέψει, εκείνη όμως ήταν ανένδοτη. Θα καλούσε την αστυνομία είπε, αν δεν το έσπαζε σε κομμάτια και το άφηνε δίπλα στα σκουπίδια. Ο γείτονας είδε και απόειδε κατάλαβε ότι δεν γίνεται συνεννόηση και έκανε ακριβώς αυτό που απαίτησε η γυναίκα. Αμέσως όμως μόλις ολοκλήρωσε τη δουλειά του γύρισε ευγενικά προς το μέρος της και της είπε: Και συ αν ξανατραγουδήσεις μεγαλόφωνα από δω και πέρα στο μπαλκόνι σου οποιαδήποτε ώρα της ημέρας θα έρθεις αντιμέτωπη με την Δικαιοσύνη. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή σώπασε το λαϊκό αηδόνι της γειτονιάς. Δεν τα είχε υπολογίσει καλά τα πράγματα η κυρά Σούλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου