Η πραγματική ισχύς του ανθρώπου είναι η ψυχική του επαγρύπνηση. Η διαρκής προσπάθεια κατανόησης του εαυτού του, που καταλήγει συνήθως στην περιβόητη αυτογνωσία, μια κατάσταση που θωρακίζει τις προσωπικότητες απέναντι σε κάθε μορφής επιθέσεων.
Η συνειδητοποίηση αυτής της δύναμης που αποκτάει πολλαπλασιαστική ισχύ μέσα από τις ομάδες και τα σύνολα είναι ικανή σε βάθος χρόνου να συνθλίψει κάθε ψευδαίσθηση, την οποία προσπαθούν να επιβάλλουν ως μόνη και αδιαπραγμάτευτη πραγματικότητα οι ομάδες συμφερόντων που κινούν τα νήματα της παγκόσμιας τάξης.
Μέχρι σήμερα το άτομο κρυβόταν πίσω από ιδεολογίες, τις οποίες υπηρετούσε με θεολογική ευλάβεια. Από την στιγμή όμως που αυτές εκφυλίστηκαν στην πράξη και από τα αριστερά και από τα δεξιά του τώρα πρέπει να αναζητήσει τη σύνθεση που θα εξυπηρετεί ολόκληρη την ανθρωπότητα, το ζωικό βασίλειο και τη φύση.
Παράλληλα, αποτελεί σχεδόν τη νέα συλλογική μοιρολατρία η άποψη που θέλει τις αγορές να ρυθμίζουν εφεξής την ποιότητα και τον τρόπο με τον οποίο θα ζούμε και θα ενεργούμε. Γνωρίζουμε, όμως, ότι με κάθε καινούργια δηλητηριώδη διατύπωση εμφανίζεται και το αντίδοτό της, ακριβώς όπως το συναντούμε στην ουρά πολλών δηλητηριωδών φιδιών. Άλλωστε, η λύση στα περισσότερα από τα προβλήματά μας, βρίσκεται κάπου τριγύρω, αρκετές φορές την έχουμε συναντήσει, αλλά σπάνια της δώσαμε την προσοχή που της άξιζε.
Αυτό συμβαίνει επειδή κυριαρχούν στο μυαλό μας οι εκατοντάδες χιλιάδες περισπασμοί της προσοχής μας από τα ουσιώδη.
Η αναζήτηση των επουσιωδών κυριαρχεί τόσο στη σκέψη όσο και κατ επέκταση στην συνήθη πρακτική μας.
Γι αυτό δεν είναι καθόλου υπερβολικό να πούμε ότι ο ίδιος ο άνθρωπος είναι η μοίρα του. Και τα υψώματα που πρέπει να ορθώσει για να ανασχέσει την επίθεση που έχουν εξαπολύσει εναντίον του οι αχαλίνωτες δυνάμεις της αγοράς δεν πρέπει να εξαντλούνται στην βάση ξεθωριασμένων θεωριών και ουτοπικών αναζητήσεων.
Γιατί τελικά κι αυτές το μόνο που του αποφέρουν πια είναι μερικούς επιπλέον περισπασμούς και τίποτα περισσότερο.
Άλλωστε, επί της ιστορικής εμπειρίας η διάψευση των προσδοκιών και της εμπιστοσύνης του έχει αποδειχθεί περίτρανα μέσα από την θεαματική αποτυχία των δύο κυρίαρχων συστημάτων σκέψης να θέσουν τον άνθρωπο και το περιβάλλον στο επίκεντρο της κυβερνητικής τους πρακτικής.
Σε αδρές γραμμές, έχει αποτυπωθεί περίτρανα πως ούτε τα κομματικά όργανα θα κυβερνήσουν με μεγαλύτερη ανθρωπιά έναν λαό, αλλά ούτε και η σωστή δήθεν λειτουργία της αγοράς θα εξαναγκάσει τους αδίστακτους καπιταλιστές να απαρνηθούν τη φύση τους.
Τελικά, η επανάσταση της αυτογνωσίας, η αναζήτηση της αυθεντικότητας, η απόπειρα κατανόησης του διαφορετικού, αναπτυγμένες σε μια διαφορετική κλίμακα, ίσως θα μπορούσαν να γκρεμίσουν τον φασματικό κόσμο των επουσιωδών και μαζί του όλες τις παραπλανητικές ψευδαισθήσεις που σπέρνει στις ζωές μας. Ώστε να εκμηδενιστεί με συνοπτικές διαδικασίες ένας ολόκληρος κόσμο απίστευτης ρευστότητας, όπου το "εκφοβιστικό" θεωρείται το απολύτως εμπιστεύσιμο και ο φόβος η μόνη αναλλοίωτη σταθερά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου