Μιλάμε διαρκώς τους τελευταίους μήνες για τα ελλείμματα που παράγουν οι μεγάλες ΔΕΚΟ, εισηγμένες ή μη, το σύστημα Υγείας, ο ευρύτερος δημόσιος τομέας και καλώς αναζητούμε τρόπους για να μην εργαζόμαστε αποκλειστικά και μόνο για την συντήρησή τους. Οι λύσεις αυτές, μόνιμου και διαρθρωτικού χαρακτήρα, θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν την έξοδο της χώρας μας από τους τοκογλυφικούς όρους του μνημονίου, έως το 2013, κατά την κυβέρνηση.Υπάρχει όμως και ένα ακόμη μνημόνιο, μια ακόμη άτυπη συμφωνία, που παράγει ελλείμματα, ουσιαστικά, ψυχικά και ανθρώπινα και που κανένας δεν τολμάει να αναδιαπραγματευτεί τους όρους του.Αναφέρομαι στο μνημόνιο με την ανοησία, το εύκολο, το φθαρμένο, το αντιαισθητικό, το κιτς, που οδήγησε στην πνευματική χρεοκοπία της χώρας, πριν από οτιδήποτε άλλο.
Κακή τηλεόραση, προχειροφτιαγμένη μουσική, αδιάφορες ταινίες, βιβλία που ονειρεύονται να γίνουν σήριαλς, έργα τέχνης με καθαρά διακοσμητικό προσανατολισμό, αποτελούν τον δανεικό πολιτισμό που λαμβάνει καθημερινά ο Έλληνας πολίτης, καλούμενος να αποπληρώσει επιτόκια με εξίσου ληστρικούς όρους, όπως: άκρατος καταναλωτισμός, τεράστιες υλικές προσδοκίες, αποπροσανατολισμός από τα ουσιώδη, απουσία κρίσης, αποχαύνωση, εγκατάλειψη της γνώσης, της επιστήμης της καλής τέχνης.
Ο παραγωγός αυτού του πολιτισμού συχνά δικαιολογείται τονίζοντας ότι «αυτά θέλει να βλέπει το κοινό». Η αλήθεια είναι όμως ότι αυτά είναι που μπορεί να παράγει εκείνος. Καθώς, δεν διαθέτει ούτε την τεχνογνωσία, αλλά ούτε και την έμπνευση για κάτι υψηλότερο, περιορίζεται στην εύκολη λύση του να ντύσει με ιδεολογικό μανδύα τα παράγωγά του.‘Έτσι, υποστηρίζει τις επιλογές του με εμπορικά κριτήρια, μεταθέτοντας την δική του ανεπάρκεια στις πλάτες ενός κοινού, που εκπαιδεύθηκε να αναγνωρίζει στην προχειρότητα το πολιτιστικά ορθό.Παράλληλα, λοιπόν, με το συμβατικό μνημόνιο, η Ελλάδα πρέπει να απαρνηθεί και το μνημόνιο της σαχλαμάρας που της έχει επιβληθεί. Εδώ δεν συντρέχουν λόγοι, ούτε για επιμήκυνση αποπληρωμής του, ούτε για δεύτερες σκέψεις που μπορούν να οδηγήσουν στην διαιώνισή του μέσα από τις φόρμουλες των ΜΜΕ.Απαιτείται ρήξη μαζί του κάθετη και οριστική και συνειδητοποίηση ότι αυτό το δάσος που μας εμποδίζει να απολαύσουμε την ομορφιά του δέντρου, αποτελείται από δέντρα χωρίς ρίζες, και καλλωπιστικά φυτά που μας αρνούνται τον καθαρό αέρα της σκέψης και της λογικής επεξεργασίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου