Ο γιατρός είπε να μου λέτε σε όλα όχι

Βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα την πολυβραβευμένη ταινία του Γ. Λάνθιμου «Κυνόδοντας».
Ευρηματικότατη και η νέα νοηματοδότηση των λέξεων που χρησιμοποιούν οι απομονωμένοι πρωταγωνιστές του κι η οποία αποτελεί απλώς μια υπερβολική διατύπωση μιας πραγματικότητας που ούτως ή άλλως ισχύει.
Με επηρέασε, λοιπόν, η ταινία και αποφάσισα να χρησιμοποιήσω τους συμβολισμούς της και στην πραγματική μου ζωή.

Όταν, λοιπόν, μετά από καιρό, συγκεντρωνόμαστε σ ένα οικογενειακό τραπέζι, λέω:

-Σας παρακαλώ μητέρα μού δίνεται το ανεμιστηράκι; (αλατιέρα) . Ποιο ανεμιστηράκι, παιδί μου; μου λέει. Να αυτό που βρίσκεται δίπλα στο γκαράζ (η γαβάθα με τη σαλάτα). Η μητέρα μου με κοιτάει σα να έχει χάσει κάποια επεισόδια σχετικά με τη διανοητική μου κατάσταση
-Αααα, λέει, το ανεμιστηράκι, θέλεις, που βρίσκεται δίπλα στο γκαράζ. Ορίστε παιδί μου πάρτο, και μου το δίνει.
-Ευχαριστώ μητέρα της λέω.
-Πολύ νόστιμη η μολόχα (παστίτσιο) που φτιάξατε. Νομίζω ότι θα φάω και δεύτερο πληκτρολόγιο (πιάτο)
Η μητέρα μου διστάζει λίγο και λέει:
-Εεε ένα Χάρη τον έχω και τον βλέπω μιας στις τόσες και δεν θα του φτιάξω την αγαπημένη του μολόχα;
Ο πατέρας μου που θέλει πάντα να δείχνει πιο προοδευτικός, προσπαθεί να με προσεγγίσει μιλώντας τάχα την μοντέρνα «κυνοδοντική».
-Ααα, μου λέει, Χάρη πρέπει να δοκιμάσεις οπωσδήποτε και από αυτά τα μικρά τερμιτάκια (ραπανάκια). Βάλε από πάνω και λίγη βενζίνη (σάλτσα) και θα γλύφεις τα συρτάρια σου (δάχτυλα)
-Λοιπόν, Χάρη, μου λέει ο πατέρας μου, πως πηγαίνουν παιδί μου η παντιέρα σου (δουλειά), ο λαβύρινθος (αισθηματικά) και το ισοσκελές σου τρίγωνο (προσωπική ζωή);
-Αααα!!! του λέω, τέλεια (.......) , καταπληκτικά (....... ), φανταστικά (....... ).