Μια πραγματική ευκαιρία χρειάζονται τα χρεωμένα ελληνικά νοικοκυριά

Πλησιάζει η ώρα της εξατομικευμένης αναδιάρθωσης των οικιακών χρεών

Πανθομολογουμένως ήταν καταστροφική και ανεύθυνη η παθολογική σχέση εξάρτησης που ανέπτυξε τα τελευταία χρόνια ο Έλληνας καταναλωτής με τις τράπεζες। Αδιαμφισβήτητα με ευθύνη και των δύο πλευρών। Σήμερα αυτή η ευθύνη επιμερίζεται από τη μια μεριά σε μια αδυσώπητη και εξαντλητική πίεση που ασκείται προς τα ελληνικά νοικοκυριά για την απόδοση των δόσεων του προσωπικού τους χρέους και από την άλλη με τη συνειδητοποίηση εκ μέρους των τραπεζών ότι στην καλύτερη των περιπτώσεων ένα μέρος μοναχά των δανεισθέντων κεφαλαίων, θα μπορέσουν να τους επιστραφούν। Άρα η εξατομικευμένη αναδιάρθρωση των οικιακών χρεών μόνο ως ταμπού δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται εφεξής και πιθανότατα βρίσκεται ήδη προ των πυλών.
Εξάλλου, η περίφημη φούσκα του πλαστικού χρήματος έσκασε τελικά στα χέρια μας έστω και αν ο αναμενόμενος πάταγος επισκιάστηκε από τις δονήσεις του συνολικού εθνικού χρέους. Όμως, εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες είναι τα προσωπικά δράματα που εξελίσσονται στην σκιά του εθνικού μαρτυρίου με άπειρες τις ιστορίες που περιγράφουν τη δραματική πίεση που υφίστανται σήμερα όσοι δεν δύνανται να επιστρέψουν τα δανεισμένα τους. Σε μια άλλη κλίμακα, η ίδια πίεση ασκείται σε ολόκληρη τη χώρα από τους δανειστές της, που αγνοούν τις κοινωνικές παραμέτρους των τοκισμένων απαιτήσεών τους και αδιαφορούν μπροστά στις ανθρωπιστικές διαστάσεις του θέματος.
Οι Έλληνες λοιπόν χρωστάνε ως μονάδες, νοικοκυριά και έθνος και αυτός ο συμμερισμός του χρέους μοιάζει σήμερα να είναι πραγματικά δυσβάστακτος και πρέπει να αντιμετωπιστεί με γνώμονα όχι αποκλειστικά το πρακτικό πνεύμα που προωθεί το τραπεζικό σύστημα, αλλά την αναγνώριση της αμοιβαίας ενοχής που βαραίνει ισομερώς τις δύο πλευρές. Κατόπιν, θα πρέπει να υπάρξει μιας ειλικρινής και ρεαλιστική προσπάθεια συμμαζέματος τα των οίκων μας με μια δεύτερη ευκαιρία που για χιλιάδες συμπολιτών μας θα δρομολογήσει την επανάκτηση του ελέγχου της ζωής τους που θα ασκήσει απελευθερωτική και ζωογόνα επίδραση στην ελληνική κοινωνία. Βεβαίως, για να συμβούν όλα αυτά θα πρέπει να οικοδομηθεί μια νέα βάση πάνω στην οποία θα στοιχειοθετηθεί μια διαφορετική αντίληψη που θα θέτει ευδιάκριτα φράγματα μεταξύ της οικονομίας και της πραγματικής ζωής και θα ενθαρρύνει την υπευθυνότητα, στην οικονομία, την παραγωγή και την κατανάλωση, η οποία όμως προς το παρόν δεν διακρίνεται πουθενά στον ορίζοντα.