Εγώ ένα πράγμα ξέρω σε αντίθεση με τον Σωκράτη που παραδέχεται ρητορικά ότι δε γνωρίζει τίποτα, γιατί ποιος ξέρει τι είχαν δει κι αυτουνού τα ματάκια σε σχέση με τους υπόλοιπους Αρχαίους Έλληνες, στην εποχή του. Ότι όταν κάποια στιγμή ξεκουμπιστεί με το καλό ή το κακό η κακιά Τρόικα από την Ελλάδα, εμείς οι πολίτες, θα περάσουμε από τα χέρια των διεθνών οικονομικών συμμοριών, στα χέρια των εγχώριων. Και προσωπικά δεν έχω καμιά απολύτως προτίμηση σχετικά με το ποια από αυτές τις συμμορίες επιθυμώ να λυμαίνεται τη χώρα μου. Η συμμορία των δανειστών της ή εκείνη της επιχώριας διαφθοράς και της μετριοκρατίας.
Από αφηγήσεις, άκουγα επίσης ότι κάποτε είχαμε ένα φιλότιμο ως λαός, έτσι μας έλεγαν οι παλιοί, αλλά για να πω την αλήθεια ούτε κι αυτό το πιστεύω. Εκτός ίσως κι αν αυτό το κάποτε αφορά σε πραγματικά πολύ μακρινά χρόνια. Γιατί, σ αυτά που εγώ έχω ζήσει σπάνια διέκρινα ψήγματα φιλότιμου ή ευθυκρισίας γύρω μου, ενώ αντίθετα διαπίστωσα ξεκάθαρα ότι απαρτιζόμαστε ως έθνος από παρτάκηδες και συμφεροντολόγους, πολίτες βυθισμένους στην ηθελημένη άγνοια, στυγνούς και κυνικούς αρνητές της δικαιοσύνης, 10 εκατομμύρια πατρίδες στη βολική συσκευασία της μίας.
Σε γενικές γραμμές ο παραπάνω αφορισμός για μένα αποδείχθηκε ένα στερεότυπο, το οποίο ποτέ δεν κατάφερε να επιβεβαιωθεί εμπειρικά σε μαζική κλίμακα.
Εν πάση περιπτώσει, δε θεωρώ ότι υπάρχει ικανός για λογικές επεξεργασίες νους, σ αυτόν το τόπο-από τους μετρημένους που έχουν απομείνει στις τάξεις της ελληνικής κοινωνίας-που θα μπορούσε να πιστέψει ότι η ίδια ομοσπονδία (ΕΠΟ) που διοργάνωσε την περασμένη εβδομάδα ίσως τον πιο επαίσχυντο τελικό στην ιστορία του θεσμού, κι οι ίδιοι άνθρωποι που έκαναν τα στραβά μάτια μπροστά σε σωρεία ανομιών και παραβάσεων τα τελευταία χρόνια έρχονται σήμερα για να εφαρμόσουν θεωρητικά αδέκαστα το νόμο και να σφραγίσουν την καταδίκη μιας ομάδας για λόγους κριτηρίων συμμετοχής, για πρώτη φορά στην ιστορία.
Η πραγματικότητα λέει ότι ο Ηρακλής βρέθηκε εγκαταλελειμμένος από τον μεγαλομέτοχό του, Αντώνη Ρέμο- και διοικητικά ευάλωτος, σε μια πολύ κρίσιμη συγκυρία όπου η ποδοσφαιρική ομοσπονδία και ο πρόεδρός της Σοφοκλής Πιλάβιος (πολύ μικρό μέγεθος για τη θέση που κατέχει, άρα ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση) έπρεπε να αποδείξουν μετά από τις τρομερές πιέσεις που δέχτηκαν το προηγούμενο διάστημα ότι επιτέλους μπορούν να κάνουν μια σωστή δουλειά. Και πραγματικά δεν υπάρχει χειρότερο συναπάντημα για άνθρωπο, μέχρι ομάδα ή οργανισμό από το να τύχει να βρεθεί μπροστά στο δρόμο, διοικητικού υπαλλήλου, μέλους επιτροπής, δικαστή, εφοριακού κτλ που ξαφνικά αποφασίζει πως πρέπει να αποδείξει ότι κάνει σωστά τη δουλειά του.
Ο Ηρακλής αποτελούσε ανέκαθεν ένα πολύ βολικό εξιλαστήριο θύμα για έναν κυρίως λόγο.
Επειδή, ενώ από τη μια, δεν υπήρξε ποτέ παραγοντικά ισχυρός ώστε να μπορεί να αποτρέψει κάθε ιδέα εφαρμογής περίεργων σχεδιασμών εις βάρος του, από την άλλη αποτελεί διαχρονικά ένα μεγάλο και σεβαστό μέγεθος ώστε η θυσία του να έχει κάποιο είδος επικοινωνιακού αντικρίσματος στην κοινωνία, αποτελώντας μια αρκετά πειστική απόπειρα καθησυχασμού της ότι κάπου κάπου επιτελείται με αδέκαστα κριτήρια το έργο της δικαιοσύνης.
Και μιας που αναφερόμαστε στην κοινωνία, έχω να πω ένα πράγμα: ότι είναι πια κοινός τόπος ότι εδώ δεν έχει διαμορφωθεί ποτέ ένα κοινό περί δικαίου αίσθημα, αλλά αντίθετα ένα προσωπικό περί δικαίου αίσθημα, που ενθαρρύνει την πολυδιάσπαση και επιτρέπει στην διαφθορά να καλπάζει ανενόχλητη σε όλα τα πεδία. Αυτή είναι μια κατάσταση πολύ βολική για τον Έλληνα που έχει μάθει να κερδίζει τα πάντα στα χαρτιά, χρησιμοποιώντας δεκανίκια, παραθυράκια, γνωστούς και επιρροές για να αποκτήσει χρήματα, να κάνει δουλειές και να πετυχαίνει τους στόχους που δεν μπορεί να να πετύχει στους αγωνιστικούς ή κοινωνικούς στίβους. Όμως αργά η γρήγορα ο λογαριασμός αυτού του είδους της ανοχής φθάνει στον καθένα από εμάς ξεχωριστά.
Σε μια ομάδα σαν τον Ηρακλή, έφτασε με την μορφή μιας επιτροπής που αποφάσισε με το έτσι θέλω πως η θέση που αρμόζει σε αυτή την ομάδα δεν είναι αυτή που έχει κερδίσει αγωνιστικά. Όμως, σε μια μικρή επιχείρηση, για παράδειγμα, θα μπορούσε να φτάσει με τη μορφή ενός εφοριακού που κάποια στιγμή θα αποφασίσει ότι προκειμένου να εξυπηρετήσει τους μετρήσιμους στόχους που του έχουν θέσει οι προϊστάμενοί του και να δείξει ότι κάνει καλά τη δουλειά κι ότι φέρνει στο κράτος έσοδα θα πρέπει να τη σφραγίσει για σχετικά ασήμαντους λόγους σε σχέση με αυτούς που υφίστανται στον εσαεί προστατευόμενο εμπορικό της περίγυρο.
Εν πάση περιπτώσει, ο Ηρακλής πρέπει και μπορεί να επιβιώσει ώστε κάποια στιγμή να επιστρέψει στην θέση που του αρμόζει, σ ένα διαφορετικό όμως πρωτάθλημα. Κακά τα ψέματα, όμως, κίνητρο για να επανέλθει σ ένα πρωτάθλημα που τον αποπέμπει για μη αγωνιστικούς λόγους, και πιο συγκεκριμένα εξαιτίας της εκτίμησης ενός δικηγόρου κι ενός λογιστή ότι δεν είναι οικονομικά βιώσιμος, δεν υφίσταται. . Κι αυτός είναι ο χειρότερο αντίπαλος για την ομάδα της Θεσσαλονίκης. Ότι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει ουσιαστικά ένας ευδιάκριτος στόχος ,που θα τη βοηθήσει να αντλήσει δυνάμεις από την τεράστια αδικία που συντελέστηκε εις βάρος της, να συγκεντρώσει τα κομμάτια της και να πορευτεί προς αυτόν.
Γιατί πραγματικά και κακά τα ψέματα δεν μπορεί να είναι στόχος κανενός φιλάθλου, υγιώς σκεπτόμενου, η επιστροφή της ομάδας του σ αυτή την αρένα των διαδρομιστών, της ανομίας, των ζωνών επιρροής, των φωτογραφικών κατακτήσεων, της φαυλοκρατίας, του χουλιγκανισμού και των ατελείωτων παραγοντισμών.
Όμως οι οπαδοί της ομάδας πρέπει να παραμείνουν συσπειρωμένοι στο πλευρό της, παράλληλα όμως και με άλλους κοινωνικούς στόχους για να κρατήσουν ζωντανές τις ιδέες που τους εμπνέουν και που φωτίζουν τη ζωή τους, μιας ζωής
που επιλέχθηκε και δεν επιβλήθηκε από το life style σύστημα της σιγουράντζας, της προστασίας, της φιγούρας, της ακλόνητης βεβαιότητας, της εξωαγωνιστικής συνδρομής κτλ.
Τέλος να έχουν ψηλά το κεφάλι οι φίλαθλοι της ομάδας γιατί ένας υποβιβασμός στα χαρτιά σε μια χώρα σαν τη δική μας αποτελεί ένα επώδυνο μεν αλλά πολύ λαμπερό παράσημο, που κάποτε θα ισοδυναμεί με όρους γοήτρου με σωρεία από αυτούς τους χαλκευμένους τίτλους που διανέμονται κάθε χρόνο στην Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου