Αν σου βρω, εκατό χιλιάδες Έλληνες "αγανακτισμένους", από αυτούς που μπήκαν στο δημόσιο με κομματικές διαδικασίες κι άλλους τόσους που έκλεβαν συστηματικά το κράτος, θα μου βρεις χίλιους Ισπανούς;
Ένα ειρωνικό πλακάτ των Ισπανών «αγανακτισμένων» που στράφηκε με υπαινικτικό τρόπο κατά του εφησυχασμού των Ελλήνων στέκεται αρκετό για να κινητοποιήσει αρκετές χιλιάδες Ελλήνων διαδηλωτών σε ένα πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα στυλ διαδήλωσης με στοιχεία που παντρεύουν, την περισυλλογή, την ειρηνική διεκδίκηση και την έκφραση απόγνωσης και απαισιοδοξίας για το μέλλον, μέσα από αυτοσχέδιες συνελεύσεις και συμπορεύσεις , οι οποίες υλοποιούνται από ένα κοινό μάλλον διαφορετικό από το διεκδικητικό κοινό των τυπικών ελληνικών διαδηλώσεων.
Μάλιστα, από την πρώτη μέρα κιόλα των κινητοποιήσεων αυτού του νέου τύπου οι Έλληνες διαδηλωτές φρόντισαν να δώσουν στην δράση τους χρώμα ισπανικό με αρκετά ανταπαντητικά πανό γραμμένα στην γλώσσα της ιβηρικής.
Βέβαια, εδώ υφίστανται και μερικά ζητήματα όπως: η διαφορετικότητα του ισπανικού προβλήματος από το ελληνικό , καθώς και αυτό του εξωφρενικά ανυπόστατου καταλογισμού ενός δήθεν κοινωνικού εφησυχασμού σε μια χώρα που βρίσκεται 365 ημέρες το χρόνο στους δρόμους, σε σχέση με μια άλλη που διαδηλώνει σαφώς σπανιότατα και μάλιστα σε οριακές περιστάσεις σαν αυτή της ανεργίας που αγγίζει το 20% . Και η αποδοχή ετούτου του έντεχνου πειράγματος από τη μεριά των Ελλήνων δείχνει και πάλι σε πιο βαθμό η ξενομανία και η έλλειψη εθνικής αυτοεκτίμησης επηρεάζει ,καθοριστικά την καθημερινή μας συμπεριφορά, τις συνήθειες και τις πράξεις μας.
Στην πραγματικότητα, αποδείξαμε και πάλι ότι σαν λαός δεν είμαστε ακόμα σε θέση να δημιουργήσουμε τα δικά μας γεγονότα, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που επιλέγουμε τα ξένα προϊόντα από τα εγχώρια, καταδικάζοντάς την υποτυπώδη εγχώρια βιομηχανία σε μαρασμό και αφανισμό.
Και πιστεύω ακράδαντα ότι ακριβώς σ αυτό το σημείο βρίσκεται το μυστικό της εξόδου της χώρας από την προσωπική της περιδίνηση.
Στην εγκατάλειψη της ιδέας της δημιουργίας και της παραγωγικότητας που μας εξώθησε σ ένα τρόπο ζωής όπου κυριαρχεί ο δανεισμός για την αγορά και την κατανάλωση εισαγόμενων προϊόντων.
Αντί να μαϊμουδίζουμε λοιπόν υπακούοντας πειθήνια σε διεθνείς προτροπές και πειράγματα πρέπει να δημιουργήσουμε τους δικούς μας τρόπους διαδηλώσεων και κινητοποιήσεων μαζί με τα δικά μας προϊόντα και τις δικές μας υπηρεσίες.
Γιατί, οι αγανακτισμένοι Ισπανοί, γνωρίζουν πολύ καλά, πως η χώρα τους διαθέτει και βιομηχανία και παραγωγή, η οποία, αργά η γρήγορα θα πάρει και πάλι μπρος για να δώσει δουλειά σε χιλιάδες ανθρώπους που σήμερα έχουν απομακρυνθεί από την παραγωγική δραστηριότητα.
Όχι όμως και η Ελλάδα, των εισαγόμενων συνηθειών, προϊόντων, υπηρεσιών και εσχάτως και κινητοποιήσεων। Η Ελλάδα που πρέπει να αποκτήσει μια ευδιάκριτη θέση στον σύγχρονο κόσμο και να επιβιώσει ανακαλύπτοντας την δημιουργικότητά της, εφευρίσκοντας ξανά τον δικό της τρόπο, κι αρχίζοντας να τον εξάγει παντού।
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου